Film Yazıları (M - Z)

2008 - 2009 yıllarında bazı filmler hakkında yazdığım kısa "eleştiri"lerin ikinci bölümü.

Filmlerin adlarının yanında bulunan puanlar filmlere 10 üzerinden takdir ettiğim notlardır.

Yazıları yazıldıkları zamanki hallerinde bırakmayı tercih ettim.

Film Yazıları (A - L) için tıklayınız.

Ma Vie En Rose / My Life in Pink (1997) ^9/10 Yönetmen: Alain Berliner, Senaryo: Alain Berliner, Chris Vander Stappen

Fransa, Belçika, Birleşik Krallık; 89 dakika

Oyuncular: Georges Du Fresne (Ludovic Fabre), Michèle Laroque (Hanna Fabre), Jean-Philippe Écoffey (Pierre Fabre), Hélène Vincent (Élisabeth), Daniel Hanssens (Albert), Laurence Bibot (Lisette), Jean-François Gallotte (Thierry), Caroline Baehr (Monique), Julien Rivière (Jérôme), Marie Bunel (Psikanalist), Gregory Diallo (Thom Fabre), Erik Cazals De Fabel (Jean Fabre), Cristina Barget (Zoé Fabre)

            Dört çocuklu bir ailenin en küçük bireyi olan Ludovic -7 yaşındadır- cinsel kimliğini keşfetmeye çalışmaktadır. Biyolojik olarak erkek kategorisine girmekle birlikte o kendisini kız gibi hissetmektedir.

            Genellikle çok kanlı filmler ekstrem (uçlarda) sinema kategorisine sokulur. Ama bu film yedi yaşındaki bir çocuk üzerinden eşcinselliği, toplumsal ön yargıları, dışlanmayı işleyerek tek damla kan akıtmadan uçlarda dolaşıyor.

            Her ne olursa olsun insanı olduğu gibi kabul etmeyi çok güzel işlemiş bence. Zaman zaman fantastik sahneler yoluyla meramını kestirmeden anlatmaya çalışması bence filmin tek zayıf noktası.

            Merhamet, toplumdan dışlanma, sevgi (özellikle evlat sevgisi) üzerine yer yer çok dokunaklı bir hal alan etkileyici bir film.

            İmdb.com notu 02 Temmuz 2009’da 4.400 oya göre 7,4. Ben 9 verdim. 841 kişi (% 19,1) benimkiyle aynı notu vermiş.

Madagascar / Madagaskar (2005) ^7/10 Yönetmenler: Eric Darnell, Tom McGrath, Senaryo: Mark Burton, Billy Frolick, Eric Darnell, Tom McGrath

ABD; 82 dakika

Karakterler: Alex (aslan), Marty (zebra), Melman (zürafa), Gloria (suaygırı), Julien (lemur kral), Maurice, Mort (sevimli lemur)

            New York hayvanata bahçesindeki dört hayvan, penguenlerden ve zebradan etkilenerek hayvanat bahçesinden kaçarlar. Yakalanırlar. Bu kez Afrika’daki bir vahşi yaşam parkına götürülürlerken kutuları gemiden düşer. Kendilerini Madagaskar’da bulurlar.

            Ana karakteri oluşturan dört hayvandan çok, psikotik penguenlerin ve lemurların omuzlarında yükselen bir animasyon filmi. Onların sağladığı eğlence görülmeye değer.

            İmdb.com notu 15 Nisan 2009’da 46,147 oyla 6,6. Ben 7 verdim. 12,694 kişi (% 27,5) aynı puanı vermiş –ki en fazla oranda bu puan verilmiş.

Madagascar: Escape 2 Africa / Madagaskar 2 (2008) ^5/10 Yönetmenler: Eric Darnell, Tom McGrath, Senaryo: Etan Cohen, Eric Darnell, Tom McGrath

ABD; 89 dakika

Karakterler: Alex (aslan), Marty (zebra), Melman (zürafa), Gloria (suaygırı), Julien (lemur kral), Maurice, Mort, Zuba, Makunga, Moto Moto (erkek su aygırı)

            Kahramanlarımız tamir ettikleri uçkala New York’a doğru yola çıkarlar. Fakat Afrika’ya, Alex’in doğduğu vahşi yaşamı koruma parkına zorunlu iniş yaparlar. Penguenler, maymun işçilerle birlikte yeni bir uçak yaparken, Alex ve arkadaşları köklerine dönmenin zevkini çıkarır.

            Animasyon tekniği ilk filmdekinden daha başarılı, ancak ilk film kadar eğlenceli değil. Etçil hayvanlarla otçul hayvanların doğadışı dostluğu bu bölümde daha çok göze batmış ve zorlama durmuş sanki. Yardımcı karakterler olan penguenler ve lemurlar yine çok başarılı.

            15 Nisan 2009 tarihinde imdb.com notu 19.056 oyla 6,9. Ben 5 verdim. 1149 kişi (% 6) aynı puanı vermiş.

Martyrs (2008) ^8/10 Yönetmen, Senarist: Pascal Laugier

Fransa, Kanada; 95 dakika

Oyuncular: Morjana Alaoui (Anna), Mylène Jampanoï (Lucie), Catherine Bégin (Mademoiselle; matmazel), Robert Toupin (Baba), Patricia Tulasne (Anne), Juliette Gosselin (Marie), Xavier Dolan-Tadros (Antoine)

            Çocukken işkencecilerin elinden canını güçlükle kurtulan Lucie, işkencecilerini bulup öldürür. Ama her şey daha yeni başlamıştır…

            Bir kan banyosu. 70’li yıllarda filmleri “kan balesi” diye nitelenen, lakabı “şiddetin ozanı” olan yönetmen Sam Peckinpah izlese dudağını ısırır sanırım. “Şiddetin ozanı” lakabını şimdi o fazlasıyla hak ediyor. Ölümden sonra ne olduğunu merak eden ve bu meraklarını, kaçırıp özel mekânlarında en vicdana sığmaz işkencelere tabi tuttukları insanları, acıyı aşmış / ölümün ötesine geçmiş duruma getirerek –ölümün ötesini görüp anlatacak özel bir duyarsızlık durumuna, kanlı bir Nirvana’ya ulaştırarak- gidermeye çalışan gizli sadistler tarikatı fikrine ve bu fikrin anlatımına şapka çıkarılır.

            Yönetmen-Senarist “Pascal Laugier acaba 21. Yüzyılın Marquis De Sade’ı mı olacak acaba?” diye meraklandım doğrusu. Ama hadım edilmiş bir Sade; filmde cinsel şiddete yer verilmemiş. Bir nevi “ailenizin Sade”ı yani. Ama böyle olması filmin popülerliğini arttıracaktır. Bu filmi oturup belli bir yaşın üzerindeki tüm aile fertleriyle izleyebilirsiniz. Çok çok mideleri bulandığı için yarıda bırakabilirler. Oysa de Sade’ın bir romanından uyarlanan Pier Paolo Pasolini’nin yönettiği “Salò o Le 120 Giornate di Sodoma / Salo ya da Sodom’un 120 Günü” (1975) filmini, içerdiği yoğun sapkın cinsellik nedeniyle, eşinizle bile izlemekte güçlük çekebilirsiniz. O film daha mahrem merakları tatmin eder.

            Midesi sağlam olmayanlar, genel olarak da 21 yaşından küçükler izlemesin derim. (Ama ben böyle deyince biliyorum ki izlemeyin dediklerim daha fazla izleme arzusu duyacak J )

            Fransız sineması 2000’li yıllarda bol kanlı filmler çıkardı ortaya: “Haute Tension / Yüksek Tansiyon” (2003), “À l'intérieur / Inside / İçerde” (2007), “Frontiere(s) / Sınır(da)” (2007).

            31 Mart 2009’da imdb.com notu 2205 oyla 7,1. Ben 8 verdim. 469 kişi (% 21,3; en çok verilen puan) aynı notu vermiş.

Missing / Kayıp (1982) ^10/10 Yön: Costa-Gavras, Senaryo: Costa-Gavras, John Nichols, Donald Stewart (Thomas Hauser’ın romanından)

ABD; 122 dakika

Oyuncular: Jack Lemmon (Ed Horman), Sissy Spacek (Beth Horman), Melanie Mayron (Terry Simon), John Shea (Charles 'Charlie' Horman), Charles Cioffi (Capt. Ray Tower, USN), David Clennon (Consul Phil Putnam), Richard Venture Büyükelçi), Jerry Hardin (Col. Sean Patrick), Richard Bradford (Andrew Babcock), Joe Regalbuto (Frank Teruggi)

            Yaşama amacını arayan Amerikalı bir genç askerlerin yönetime el koyduğu ‘da burnunu, sokmaması gereken yerlere sokunca tutuklanır ve “kaybedilir”. Karısı ve ilahiyatçı olan babası onu bulmak için dehşet ve acı veren olaylara şahit oldukları bir arama faaliyeti başlatır.

            Şili’de yapılan darbeyi ve binlerce masum cana mal olan kanlı işlerini ancak kaybolan bir “American citizen”ininin hikâyesinin fonu olarak izleyebilmemiz tarihin mi / talihin mi cilvesi bilemedim. Ama hakkını teslim etmek gerekir; Costa-Gavras, Hollywood’un en büyük yapımcılarında olan Universal’in damgasını taşıyan bir filmde, asıl hikayeye fon oluşturan dehşetli ortamı olabileceği en yüksek düzeyde göstermeyi ve duyurmayı (aniden patlayıveren silah ve bomba sesleri) başarmış.

            Pek de tanımadığını, sahip olduğu önyargılarla aşırı küçümsediğini fark ettiği oğlunu yabancı bir memlekette, yine iyi tanımadığını yavaş yavaş anladığı geliniyle birlikte arayan adam rolünü Jack Lemmon kadar iyi yapacak olan aktör zor bulunur herhalde.

            Kutsal “Amerikan yaşam tarzını” korumak, “Amerikan çıkarlarını gözetmek için” Birleşik Devletler hükümetinin karıştığı ve hatta bizzat planlayıp uyguladığı pis işlere dair yapılmış en etkileyici filmlerden biri.

            18 Eylül 2009’da imdb.com notu 5.179 oya göre 7,7 [izleme tarihi 18 Temmuz 2009]

Monty Python and the Holy Grail / Kutsal Kâse (1975) ^8/10 Yönetmenler: Terry Gilliam, Terry Jones, Senaryo: Graham Chapman, John Cleese, Eric Idle, Terry Gilliam, Terry Jones, Michael Palin

Birleşik Krallık; 91 dakika

Oyuncular: Graham Chapman (Kral Arthur), John Cleese (Sir Lancelot, Büyücü Tim, Ağzı Bozuk Fransız muhafız), Eric Idle (Sir Robin, Concorde), Terry Gilliam (24. Sahnedeki yaşlı adam, Goril eli), Terry Jones (Sir Bedevere), Michael Palin (Sir Galahad, Dennis, ‘Ni’ diyen şövalyelerin lideri)

            İngiltere’nin ünlü televizyon şovunu hazırlayan Monty Python grubunun kendilerinin yazdığı, oynadığı, yönettiği üç ünlü filmden biri. Diğerleri “Life of Brian” (1979), “The Meaning of Life” (1983). (Ekibin başka pek çok filmi var elbette.)

            Ekip yine kutsallık tanımayan, dalgacı bir tarzla bu kez Britanya’nın ünlü Kral Arthur ve Yuvarlak Masa Şövalyeleri efsanesini “yorumlamış.” Suyunu çıkarmış demek daha doğru belki. Hatta ekip adet olduğu üzere işin suyunu çıkardıktan sonra çıkan suyu da moleküllerine ve atomlarına ayırıyor.

Örnek: Arthur ve şövalyeleri, olmayan atlarıyla (!) yolda giderken bir buluttan başını gösteren Tanrı (sinirli ve azarlayıcıdır) onlara seslenir ve Kutsal Kâse’yi bulmakla görevlendirir. Ardından gelen animasyonda Hıristiyan ikonografisiyle dalga geçilir; mesela kıçlarıyla borazan çalan melekler görürüz.

            Filmde bütünlüğü sağlayan şey olayların eski İngiltere’de geçiyor olması ve arada bir Kutsal Kâse’den söz ediliyor olması. Aslında film bir skeçler toplaması, uzatılmış bir TV şovu olarak da izlenebilir.

            07 Mart 2009 tarihinde 132.563 oyla 8,5 puanı var. Imdb.com Top 250 listesinde 62. Sırada. Ben 8 puan verdim. Oy verenlerin %20’si ile aynı fikirdeyim.

Monty Python’s Life of Brian / Brian’ın Hayatı (1979) ^10/10 Yönetmen: Terry Jones, Senaryo: Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones, Michael Palin

Birleşik Krallık, 93 dakika [bitiş yazıları kesilmiş]

Oyuncular: Graham Chapman (Brian Cohen / 2 nu.lı müneccim kral / Biggus Dickus [Azmanyus Sikus]), John Cleese (Reg [devrimci lider] / 1 nu.lı müneccim kral / taşlamayı yöneten Yahudi memur / Centurion / Ölümcül Dirk / Arthur), Terry Gilliam (Devrimci / Zindancı / Kan & Gök gürültüsü peygamberi / Frank ve diğerleri), Eric Idle (Stan (Loretta) / ‘Pazarlıkçı’ Harry / mücrim kadın / Warris / had safhada salak genç / zindancının yardımcısı / çarmıhtaki baş şarkıcı ve diğerleri), Terry Jones (Mandy Cohen [Brian’ın annesi] / Colin / Kutsal Adam Simon / Bob Hoskins ve diğerleri), Michael Palin (3 nu.lı müneccim kral / Bay Koca Burun / eski cüzzamlı / Francis / Ben / Pontius Pilate / Eddie / Nisus Wettus ve diğerleri), Sue Jones-Davies (Judith; devrimci kız), John Young (Matthias), Terence Bayler (Gregory), Carol Cleveland (Mrs. Gregory), Kenneth Colley (İsa)

            Monty Python’a göre Hıristiyanlığın doğuşu. Filmin başında, İsa’nın doğumunu kutlamaya gelen Üç Müneccim Kral’ın, yanlış eve gelmelerinden, az sonra anlatılacak Hıristiyanlığın doğuşu yorumunun resmi öykü ile bağdaşmak gibi bir kaygısı olmadığını anlıyoruz J Müneccimler İsa ile aynı gün, aynı sokakta doğan Brian’ın evine gelmişlerdir. Az sonra gerçeği anlarlar ve hediyelerini alıp doğru eve giderler.

            Uzakta kaldıkları için İsa’nın vaazını duyamayan ve ne söylediği konusunda tartışan insanlar, suçlunun taşlanması, İsa tarafından iyileştirildiği için artık dilencilik yapamayan ve parasız kalan eski cüzamlı, arenadaki kanlı çocuk matinesi, asla çocuk doğuramayacak olsa da erkeklerin çocuk doğurma hakkı için mücadele etmeye karar veren devrimciler… Saçmalıklar böyle sel misali arka arkaya geliyor J

            Brian’ın arenada sattığı çerezler: “Tarlakuşu dili. Çalıkuşu ciğeri. İspinoz beyni. Jaguar kulakmemesi. Kurdun meme ucu kızartması. Hecin gevreği. Toskana yarasası kızartması. Susamuru burnu. Kedi dalağı. Porsuk dalağı.”

            Python’un arasının hiç iyi olmadığı Hıristiyanlığa doğrudan hücumu. Daha önce 9 vermiş olduğum bu filme şimdi 10 veriyorum. 18 Mart 2009 tarihinde imdb.com puanı 77.840 oyla 8,2 (Bu oylardan biri benimdi ve 9’du). 10 verenlerin sayısı 21.517 (% 27,6). Imdb.com Top 250 listesinde 149. Sırada.

            Filmin bitiminde çarmıhtaki grubun söylediği şarkıdan: “Hep hayatın aydınlık tarafına bak / Kaybedecek neyin var? / Bir hiçten geldin... / ...bir hiçe gidiyorsun, / ne kaybettin ki? / Hiçbir şey! / Hiçbir şeyden bir şey çıkmaz, / dediklerini bilirsin. / Neşelen seni budala! / Haydi! Gülümse biraz! / İşte böyle!”

Monty Python and the Meaning of Life / Hayatın Anlamı (1983) ^10/10 Yönetmenler: Terry Jones, Terry Gilliam, Senaryo: Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones, Michael Palin

Birleşik Krallık, 103 dakika

Oyuncular: Graham Chapman (1 Numaralı Balık, doktor, Harry Blackitt, Wymer, Hordern, General, Coles, Dr. Livingstone, travesti, Eric, Arthur Jarrett, Tony Bennett ve diğerleri), John Cleese (2 Numaralı Balık, Dr. Spencer, Humphrey Williams, Sturridge, Ainsworth, garson, Eric'in asistanı, Amansız Tırpancı [Ölüm] ve diğerleri), Terry Gilliam (Cam temizleyicisi, 4 Numaralı Balık, Walters, Filmin Ortası Anonsçusu, M'Lady Joeline, Mr. Brown, Howard Katzenberg), Eric Idle (3 Numaralı Balık, 'Hayatın Anlamı'nı söyleyen şarkıcı, Mr. Moore, Mrs. Blackitt, Watson, Blackitt, Atkinson, Perkins, Mrs. Hendy, Gaston, Angela ve diğerleri), Terry Jones (6 Numaralı Balık, anne, rahip, Biggs, çavuş, Mrs. Brown, Bert, Mr. Creosote, Maria ve diğerleri), Michael Palin (5 Numaralı Balık, Mr. Pycroft, baba, papaz, TV sunucusu bayan, Mr. Marvin Hendy, Harry, Debbie Katzenberg), Carol Cleveland (Cennetin Resepsiyonisti), Simon Jones (Chadwick, Jeremy Portland-Smyth), Patricia Quinn (Mrs. Williams), Andrew MacLachlan (Damat, Wycliff, 1 numaralı kurban, 3 numaralı konuk), Mark Holmes (2 numaralı kurban, 2 numaralı konuk, fil bakıcısı)

            Monthy Python ekibi bu sefer hayatın anlamını anlatıyor.

            Ekibin çılgınlığın doruklarında dolaştığı bir film. Önceki filmlerinde bu kadar delirmemişlerdi bence –ki onlar da hatırı sayılır çılgınlıklar barındırıyor. Film için “İzmir Marşı”nı yeniden yazıyoruz: “Deliliğin dağlarında çiçekler açar / Monty Python orda saçmalar saçar”

            Film bir “kısa filmle” başlıyor. Bu “kısa filmdeki”, yelken açıp gökdelenlerle dolu büyük finans merkezine saldıran iş hanı ve müdürlerine isyan edip korsana dönüşen yaşlı muhasebeciler, az sonra karşılaşacağımız uçuklukların habercisi tabii. Ekip bundan sonra doğum kontrolüne karşı olan Katoliklik başta olmak üzere Hıristiyanlıkla (ve arada tüm dinlerle), kiliseyle, eğitim sistemiyle (bir cinsel eğitim dersi var ki akıllara seza), savaşlarla, askerlikle, doğumla, ölümle, organ bağışıyla, oburlukla, akvaryum balıklarıyla ve tüm insanlıkla dalga geçiyor.

            Başlangıçtaki şarkının sözlerinin bir kısmı:

“Neden buradayız, hayatın anlamı ne? …

                        Belki de Tanrı'nın yaptığı küçük şakalarız …..

Yoksa sadece, kendini kopyalayan

DNA'nın çifte sarmalları mıyız?

Hayat nedir? Nedir kaderimiz?

Var mı cennet ve cehennem?

Öldükten sonra dirilir miyiz?

İnsanlık evrim geçiriyor mu, yoksa geç mi kaldık biz? …..

Hayat, kederli gözyaşları dolu bir vadi milyonlar için …..

32 kısım tekmili birden hayatın anlamı”

            Filmin sonunda hayatın anlamına dair aklı başında birkaç cümle söyleniyor (laf arasında geçiştirilerek): “Hepsi bilindik şeyler. ‘İnsanlara iyi davranın. Yağdan kaçının. Arada bir kitap okuyun. Yürüyüşe çıkın. İnancı veya memleketi ne olursa olsun, herkesle huzur ve uyum içinde yaşayın.’ ”

            Filmin son yarım saati başlangıçtaki enerjiye sahip değil ama genel puanı düşürecek kadar da düşük değil. Sondaki Ölüm’ü takip eden ruhlar görüntüsü doğrudan Ingmar Bergman’ın “Det Sjunde Inseglet / Yedinci Mühür” (1957) filmine bir gönderme. Woody Allen’da 1975 yapımı “Love and Death” filminde “Yedinci Mühür”e, benzer bir gönderme yapmıştı ve her iki film de, bu Python komedisindeki gibi, hayatın anlamı üzerineydi.

            “Director’s Cut” (Yönetmenin Kurgusu) versiyonunda toplam uzunluğu 8 dakika 32 saniye olan eklenmiş 4 bölüm var (En uzunu “The Adventures of Martin Luther / Martin Luther’in Maceraları”). Sinema versiyonunda olmayan bu bölümlerdeki görüntü ve ses kalitesi çok düşük. Ve bu parçaların sinemalara gösterilen versiyonda çıkarılmış olmasının doğru bir mantığı varmış; çok gereksizler. Bu nedenle bu versiyondan uzak durun derim.

            14 Mart 2009 Cumartesi tarihinde imdb.com puanı 28.166 oyla 7,4. Ben 10 verdim. 4.026 kişi benimle aynı oyu vermiş (% 14,3). 

Mr. Arkadin / Dossier Secret / Mister Arkadin / Gizli Dosya (1955) ^7/10 Yönetim ve Senaryo: Orson Welles

Fransa, İspanya, İsviçre; 105 dakika (Criterion Collection Comprehensive Version; 2006)

Oyuncular: Robert Arden (Guy Van Stratten), Orson Welles (Gregory Arkadin), Paola Mori (Raina Arkadin), Akim Tamiroff (Jakob Zouk), Patricia Medina        (Mily), Michael Redgrave (Burgomil Trebitsch), Katina Paxinou (Sophie)

            Karanlık bir geçmişe sahip olan Gregory Arkadin, hatırlayamadığı 1927 öncesindeki hayatını araştırması için, kaçakçılıktan sabıkalı Guy Van Straten’i kiralar. Guy araştırmasını sürdürürken Arkadin’in uzak geçmişi hakkında bilgisi olanları dünyanın her yerinde araştırır. Son olarak edindiği bilgileri, kendisiyle birlikte gelip hayatını kurtarması için ikna etmek üzere, Berlin’deki izbe bir dairede ölümü bekleyen Jakob Zouk’a anlatırken, biz de izler ve dinleriz. Arkadin karanlık geçmişinin, kızı Raina tarafından öğrenilmemesi için her şeyi yapmayı göze almış bir adamdır.

            Orson Welles’in başyapıtı olan “Citizen Kane / Yurttaş Kane” (1941)’inki ile benzer bir konusu var. Benzer bir gizem ve benzer bir geçmiş araştırması, benzer bir güçlü zengin adam portresi. Kamera açıları, fotoğraflar çok güzel. Oldukça akıcı bir anlatımı ve başarılı bir kurgusu var. Ama her şeyin nedeni olan (filmdeki diğer herkesin etrafında döndüğü güneş)  Arkadin karakteri yeterince derinleştirilmediği için film yapabileceği etkinin ancak yüzde yetmişini verebiliyor. Welles sanki “Ben bu tip bir adamın nasıl meydana geldiğini Citizen Kane’de anlatmıştım zaten; detay istiyorsanız o filme bakın” demek istemiş gibi. Arkadin’i detaylı bir portre olarak değil, Kane’in (özellikle yaşlılık dönemindeki) silueti gibi sunmuş.

            17 Ocak 2009 Cumartesi tarihinde imdb.com notu 7,4 / 10 (1989 oy ile). Ben 7 / 10 veriyorum. Bugün itibarıyla 436 oy veren de (%21,9) benimle aynı notu vermiş.

Muppet Christmas Carol, The (1992) 5/10 Yönetmen: Brian Henson, Senaryo: (Charles Dickens’ın romanından) Jerry Juhl

ABD, 86 dakika

            İngiliz yazar Charles Dickens’ın “A Christmas Carol / Bir Noel Şarkısı” adlı öyküsünün onlarca uyarlamasından biri. Cimri ve katı yürekli emlakçi Ebenezer Scrooge, Noel arifesi gecesinde kendisini ziyaret eden hayaletler tarafından ne kadar boş ve sonu cehennemi işaret eden bir hayat sürdüğünü öğrenir. Sabaha bambaşka birisi olarak çıkar.

            Kukla soytarılıklarıyla bezenince hikâye sertliğinden ve ürkünçlüğünden çok şey kaybetmiş. Yine de ilginç bir çalışma. Michael Caine “The Muppet Show / Mukla Gösterisi” isimli ünlü televizyon programının kukla kahramanlarının ve özel efektlerin karşı idareli bir oyunculuk sergilemiş.

            19 Eylül 2009’da imdb.com notu 9.357 oya göre 7,4 [izleme tarihi 23 Temmuz 2009]

Film Yazıları (A - L) için tıklayınız.

My Life Without Me / Mi vida sin mí / Ma vie sans moi / Bensiz Hayatım (2003) ^10/10 Yönetmen: Isabel Coixet, Yazan: Isabel Coixet (Nanci Kincaid’in kitabından)

Kanada, İspanya; 106 dakika (97 dakika; bitiş yazıları kesilmiş)

Oyuncular: Sarah Polley (Ann), Amanda Plummer (Laurie), Scott Speedman (Don), Leonor Watling (Ann, komşu), Deborah Harry (Ann'in annesi), Maria de Medeiros (kuaför, Milli Vanili hayranı), Mark Ruffalo (Lee), Julian Richings (Dr. Thompson), Kenya Jo Kennedy (Patsy), Jessica Amlee (Penny)

            Ann, kocası Don’la birlikte annesinin arka bahçesindeki karavanda yaşamaktadır. Ann, Don ile Kurt Cobain’in solist olduğu son Nirvana konserinde tanışmış, ondan, 17 yaşında ilk çocuğunu, 19 yaşında ikinci çocuğunu doğurmuştur. 24 yaşına girmek üzeredir. Akşamları bir üniversitenin temizlik işinde çalışmaktadır. Don havuz inşaat işinde çalışmaktadır.

            Ann bir gün rahatsızlanır. Hastanedeki tetkiklerinde kötü huylu rahim kanseri olduğu, kanserin diğer organlara sıçradığı, iki ila üç ay ömrü kaldığı tespit edilir. Ann ölmeden önce yapmak istediği şeyleri içeren on maddelik bir liste çıkarır ve uygulamaya başlar. Listede başka bir erkekle aşk yaşamak da, çocukları 18 yaşlarına girene kadar doğum günlerinde dinlemeleri için mesajlar kaydetmek de, kocasına, çocuklarla da iyi anlaşan yeni bir eş ayarlamak da, saç biçimini değiştirmek de vardır.

            Sulu gözlü olmayan hüzünlü bir film. Gözlerimi yaşarttı. Ama kesinlikle karamsar değil. Bence filmin ana fikri: “İnsan amansız bir hastalıktan dolayı ölürken bile çevresine güzellik katabilir. Aile bireylerine ölüm karşısında metanetini koruyarak son anında bile örnek olabilir.” Her şeyin yerli yerine cuk diye oturmasının çok küçük bir olasılık olduğunu bilmiyormuş gibi yaparsak, çok iyi bir senaryo ile karşı karşıyayız (Aynı isme sahip, çocukları seven bekâr bir komşunun birden bire ortaya çıkması en fazla takıldığım pürüz oldu). Ateistler için ölüm karşısında metanetli olma yolları broşürü gibi de okunabilir.

            20 Ocak 2009 Pazar günü imdb.com notu 7,6 / 10 (8792 oy). Ben 9 / 10 verdim. 1804 kişi benimle aynı notu vermiş (% 20,5).

Nefes – Vatan Sağolsun (2009) <10> Yönetmen: Levent Semerci, Senaryo: M. İlker Altınay, Levent Semerci, Hakan Altınay (Hakan Altınay'ın kitabından)

Türkiye; ? dakika

Oyuncular: Mete Horozoğlu (Yüzbaşı Mete), Barış Bağcı (Üsteğmen Barış), Engin Baykal (Telsizci Çavuş Sedat), Koray Kaya (Koray), İlker Kızmaz (Çavuş İlker), Özgür Eren Koç (Resul), Melih Kokucu (Melih Kokucu), Doğukan Polat (Doğukan), Doruk Şengezer (Doruk), Rıza Sönmez (Doktor), Ozan Tekcan (Ozi), Göktay Tosun (Çavuş Göktay), Serkan Altıntaş (Vedat Dinçkaya), Birce Akalay (Bilge Yüzbaşının eşi)

            1993 yılında, hayali Karabal karakolunda Türk askeri ile PKK'lı teröristler arasında çıkan bir çatışma ve öncesi. Tam da AKP Hükümeti'nin Kürt Açılımı ve Ermeni Açılımı dönemine denk geldi.

            Çatık çehresi ve kanlı tek gözüyle bakan Atatürk maskı fotoğrafı ömrüm oldukça aklımdan çıkmayacak sanırım.

            Bir yüzbaşı ile bir terörist başının kanlarının karakol duvarının üzerinde birleşmesi de oldukça manidar. Türkiye'nin ilk gerçek “Türkiye'nin Vietnam'ı filmi”ne selam olsun.

            Eli yüzü düzgün kamera çalışması, iyi müzikler (en sonda askerlerin coşkuyla söyledikleri Emrah şarkısı “Götür Beni Gittiğin Yere” hiç bu kadar anlamlı olmamıştı)...

            Mete Yüzbaşı karakteri Türk sinema tarihinin ilk 3 boyutlu subay karakteri de olmuş aynı zamanda. Göz yaşlarını içine akıttığını gördüğümüz yakın plan çekimde harika bir oyunculuk sergilenmiş.

            Filmin koyu melankolik bir atmosferi var. Anlattığı şeyi birebir yaşayanlar böyle yaşamıştır herhalde. Tabi bundan da dehşetli bir biçimde. Onların hikayesi televizyonda 45 saniye (düzeltiyorum 57 saniye) yer buluyor. Melankolik-depresif atmosferi ve bolca kullanılan iç ses, gergin telsiz konuşmaları, panoramik doğa görüntüleri Terence Malick'in İkinci Dünya Savaşı'ndaki Guadalcanal Cephesi'ni anlatan “Thin Red Line / İnce Kırmızı Hat” (1998) filmini fazlasıyla hatırlattı bana.

            Sondaki çatışma sahnesinin koreografisi iyi değil, dazlak askerin delirişine çok fazla odaklanılmış, Yüzbaşı fazla tutuk -onu nereye koyacaklarını bilememişler sanki. Ya da şu yorumda da bulunabiliriz: Bizim çatışmalarımız Amerikan filmlerindeki gibi teatral değil belki de. Ya da ya da çatışma işte tam da böyle bir şey; hiç de “kahramanca” değil. O sahne korku filmi atmosferine sahip.

            Yırtık bir Türk bayrağının gösterildiğini gördüğüm ilk Türk filmi, kırık Atatürk maskının ve büstünün de gösterildiği bildiğim ilk Türk filmi.

            Sanıyorum Güneydoğumuzdaki iç savaşa çatışmaya bizzat katılan Türk askerinin gözüyle bakan ilk film bu.

            Hamaset kokacak bu sözüm ama içimden gelerek yazıyorum: 1989 yılında Şubat okul Şubat tatilindeyken gidip sinemada izlediğim “Rambo III” filminin, ona verdiğim paranın kefaretini bu filme verdiğim 10 lira ile ödediğimi hissettim.

            Dün gösterime girdi bugün izledim sinemada. Çıktığımızda saat 0:30'du. Eve yürüyerek gittim, yağmur yağıyordu (17 / 18 Ekim 2009 gecesi).

            18 Ekim 2009 Pazar günü saat 01:15'te 42 oya göre imdb.com notu 9,9.

Office Space (1999) ^5/10 Yönetmen: Yönetmen ve Senarist: Mike Judge (kendi yarattığı kısa “Milton” çizgi filmlerinden)

ABD; 89 dakika

Oyuncular: Ron Livingston (Peter Gibbons), Jennifer Aniston (Joanna), David Herman (Michael Bolton), Ajay Naidu (Samir), Diedrich Bader (Lawrence; yan komşu), Stephen Root (Milton Waddams), Gary Cole (Bill Lumbergh), Richard Riehle (Tom Smykowski), Joe Bays (Dom Portwood), John C. McGinley (Bob Slydell; bıyıklı olan), Paul Willson (Bob Porter), Greg Pitts (Drew)

            Masa başı işte çalışan ve yaptığı işten, patronlarından memnun olmayan Amerikalıların düştüğü komik durumlar anlatılıyor.

            Başka yapacak ya da izleyecek bir şeyiniz yoksa göz atabileceğiniz türde bir film. Komediye dönük hafif sıklet bir izlence.

            08 Mayıs 2009’da imdb.com notu 7,9 (69.442 oy). Ben 5 verdim. 1838 kişi (% 2,6) benimle aynı notu vermiş.

Old School / Eski Dostlar (2003) ^1/10 Yönetmen: Todd Phillips, Senaryo: Todd Phillip, Scot Armstrong

ABD, 92 dakika; 87 dakika (NTSC (23,976) – PAL (25 kare / saniye) dönüşümü nedeniyle doğal olarak kısalmış)

Oyuncular: Luke Wilson (Mitch Martin), Will Ferrell (Frank Ricard), Vince Vaughn (Bernard 'Beanie' Campbell), Jeremy Piven (Dean Gordon 'Cheese' Pritchard), Ellen Pompeo (Nicole)

            Üç okul arkadaşı fiziksel olarak büyümüş ama ruhen çocuk kalmıştır. İkisi evlenmiş, bunlardan birisinin iki çocuğu olmuştur. Adamımız Mitch daha yeni, kendisini grup seks yaparak aldatan kız arkadaşını terk etmiştir. Bir kampusta kiraladıkları evi yine eski okul arkadaşları, yeni dekan olan Gordon’a karşı garip yöntemlerle savunurlar.

            Standart Hollywood komedisi, yani 2000’li yıllarda standart olan belden aşağı esprileri bolca barındırıyor. Örneğin, evde oral seks kursu alan ev hanımları esprisi.

            Bir yerde “The Graduate / Aşk Mevsimi” (1967) filmindeki havuz sahnelerine bir gönderme var. Biraz da “Fight Club / Dövüş Kulübü” (1999) filmini de anımsatmaya çalışmışlar, fazla da uğraşmamışlar (çok gizli öğrenci örgütü).

            Filmde dramatik bütünlük sağlamaya pek çalışılmamış. Espriler, espri ortaya çıksın diye oracıkta hikâyeye monte edilmiş gibi görünen olaylardan çıkarılmaya çalışılmış. Zayıf bir omurgaya (senaryo) monte edilmiş uzuvlar (hikâyecikler). Darwinci bakış açısıyla doğal seçilimin seçmeyeceği, yani yarına kalmayacak bir yapıt olduğunu söyleyebiliriz. 17 Ocak 2009 Cumartesi tarihinde imdb.com puanı 7 / 10; 47.335 oyla. Film son yarım saatinde insan zekâsına hakarete dönüşse de, pek çok insanın zekâsına hitap etmiş gibi görünüyor. Benden 1 aldı.

Ong-Bak / Ong-Bak: Muay Thai Warrior / Ong-Bak: Muay Thai Savaşçısı (2003) ^1/10 Yönetmen: Prachya Pinkaew, Senaryo: Suphachai Sittiaumponpan

Tayland; 104 dakika

Oyuncular: Panom Yeerum [Tony Jaa] (Ting), Petchtai Wongkamlao (Humlae / Dirty Balls / George), Pumwaree Yodkamol (Muay Lek), Suchao Pongwilai (Komtuan), Chumphorn Thepphithak (Mao amca), Cheathavuth Watcharakhun (Peng), Wannakit Sirioput (Don), Rungrawee Barijindakul (Ngek), Chatthapong Pantanaunkul (Saming)

            Ong-bak köyünün koruyucusu olan Buda heykelinin kafası para kazanma peşindeki şehirli bir gangster tarafından çalınır. Heykelin başını geri getirme görevini, bebekken tapınağa terk edilmiş ve köylülerce büyütülmüş olan Muay Thai üstadı Thing üstlenir. Şehirde yardımını istediği memleketlisi Dirty Balls (Kirli Taşak), faydadan çok bela getirir (Taylandlı köylülerin de, köyden yıllar önce ayrılmış olsa bile, köylülerini lakaplarıyla anması Türklerle ilginç bir ortak yön).

            Ting’in Dirty Balls’ı eliyle koymuş gibi bulup hırsızı bulamaması filmin ilk büyük mantıksızlığı. Sonrası da mantıktan nasibini pek almıyor.

            Güzel akrobatik hareketlerin ikişer, hatta bazen üçer kez ve farklı kamera açılarından gösterilmesi hoş görülebilir de, yerilebilir de. Ting’in art arda üç kişi ile dövüştüğü sahne, eğer üçüncü rakip korkunç olmaya çalışırken komik görünmeseydi, dövüş filmleri tarihinde önemli bir yer edinebilirdi.

            Triportörlerle yapılan kovalamaca iyi çekilememiş. Filmin öyküsüne yedirilemediğinden havada kalmış. Heyecan olsun diye yapıştırılmış gibi duruyor. Ayrıca bütçenin düşüklüğünü de gözümüze sokmuş; “Araba parçalayamadık, alın bolca bunlardan deviriyoruz, hatta patlatıyoruz.” J Bu ‘filme yapışıkmış gibi durma zaafı’ hemen her aksiyon sahnesinde var aslında.

            Dövüşçüler üzerine bahis oynayan iki mafya patronu arasındaki muhabbet çok çocukça. Filmin bir kötü adam zaafı var. O gırtlağına dayadığı aygıttan robot sesiyle konuşan ihtiyar filme gerekli kötülük gerilimini katamamış. Ne yapsın; senaryo zayıf.

            Aslında şunu söyleyip geçmek lazım: Sadece iyi tekme ve dirsek atan bir adamla iyi bir film olmuyor. Hatta film bile olmuyor.

            04 Nisan 2009 tarihinde imdb.com puanı 7,2 (18.951 oy). Ben 1 verdim; 277 kişi (% 1,5) aynı notu vermiş. 3421 kişi 10 vermiş (% 18,1).

Ong Bak 2 (2008) ^7/10 Yönetmen: Tony Jaa, Senaryo: Panna Rittikrai

Tayland; 93 dakika (Avrupa’da piyasaya sürülen 110 dakikalık bir kopya varmış)

Oyuncular: Tony Jaa (Tiang), Sorapong Chatree (Chernang), Sarunyu Wongkrachang (Rajasena Lord), Nirut Sirijanya (Efendi Bua), Santisuk Promsiri (Nobleman Siha Decho), Primorata Dejudom (Pim)

            Karakterlerin derinleştirilmesi ile uğraşılmayıp, işin aksiyon yönü bol bol gözler önüne serilerek bir intikam öyküsü anlatılmış.

            Filmin, başrol oyuncusu ve ismi dışında 2003 tarihli “Ong-Bak” filmiyle bir ilgisi yok. O filmin konusu çekildiği yılda geçiyordu, bu filmde anlatılanlar en az beş yüz yıl önceki bir tarihte geçiyor. O film berbattı, bu film oldukça güzel. Sanki o filmin ekibi beş yıl boyunca yoğun sinema eğitiminden geçmiş.

            Tony Jaa, kanının son damlasına kadar intikamının peşinde olan dövüşçü rolünde çok enerjik. Aksiyon sahnelerinin koreografisi çok iyi yapılmış. Upuzun tek bir dövüş sahnesi izliyor gibi oluyoruz, bu bir süre sonra biraz yorucu oluyor ve takip güçlüğü oluşturuyor.

            Filmin atmosferi oluşturulurken “Apocalypto” (Mel Gibson; 2006) filminden esinlenildiğini düşünüyorum.

            04 Nisan 2009’da imdb.com notu 7,1 (563 oy). 79 kişi (% 14), aynı notu vermiş.

Over The Hedge / Orman Çetesi (2006) ^5/10 Yönetmenler: Tim Johnson, Karey Kirkpatrick, Senaryo: Len Blum, Lorne Cameron, David Hoselton, Karey Kirkpatrick

ABD; 83 dakika

            Şirin bir animasyon. Çok belirgin olmayan (ormanlara site kuran Amerikalıları fazla incitmeden eleştiren) çevreci mesajları var.

            18 Eylül 2009’da 32.151 oya göre imdb.com notu 7,1 [izleme tarihi 06 Temmuz 2009].

Party, The / Parti (1968) ^1/10 Yönetmen: Blake Edwards, Senaryo: Blake Edwards, Tom Waldman, Frank Waldman

ABD; 99 dakika

Oyuncular: Peter Sellers (Hrundi V. Bakshi), Claudine Longet (Michele Monet), Gavin MacLeod (C.S. Divot)

            Film, film içinde film biçiminde ve “Gunga Din” (1939) filmi ile dalga geçerek başlıyor. Sonra sakar Hintli aktör Hrundi’nin yanlışlıkla davet edildiği bir sosyetik partiyi aşama aşama mahvedişi hikâye ediliyor.

            Ekseni Peter Sellers’ın ciddi / çaktırmayan sakarlık yapma yeteneği olan filmin, kendi yörüngesinde hareket eden tek karakteri ayyaş garson. Nerdeyse “tek kişilik gösteri”ye dönüşecek bir filmi garson “bir buçuk kişilik gösteri”ye çeviriyor. Ama bu da filmi sıkıcı olmaktan kurtarmaya yetmiyor. “Artık sıktık biliyoruz hadi bir de fil yavrusu gösterelim” girişimi bile ancak saçma ve gereksiz durmuş.

            1995 yılı sinemanın başlangıcının yüzüncü yılıydı ve o yıl pek çok tüm zamanların en iyi filmleri konulu kitap yayınlanmıştı. Atilla Dorsay’ın da “100 Yılın 100 Filmi” diye bir kitabı çıkmıştı ve yanlış hatırlamıyorsam listede “The Party” filmi de vardı. Ne vahim hata ya da ne zevksizlik. Örneğin tuvalet sifonunun tam da Hrundi kullandığı anda bozulmasında ne tür bir hoşluk vardır? Ben bulamadım.

            İlk beş dakika dışında film lüks bir evin içinde kapalı mekânda geçiyor. Kapalı mekanda yanlışlıkla kamera gölgesi mikrofon kablosu gösterilmeden çekim yapılabilmiş olması filmin tek başarılı yönü J

            31 Mart 2009 imdb.com notu 7,4 (10.974). Ben 1 verdim. 90 kişi (% 0,8) benimle aynı notu vermiş. 2286 kişi (% 20,8) 10 vermiş. “Zevkler ve renkler tartışılmaz” değil mi?

Passchendaele (2008) ^7/10 Yönetmen ve Senaryo: Paul Gross

Kanada; 114 dakika

Oyuncular: Paul Gross (Michael Dunne), Caroline Dhavernas (Sarah Mann), Joe Dinicol (David Mann), Meredith Bailey (Cassie Walker), Jim Mezon (Dobson-Hughes)

            Kanada tarihi açısından çok önemli bir savaşı fon olarak kullanarak insanlık durumunu aşk, intikam, ırkçılık gibi açılardan inceleyen bir film.

            Biz Britanya İmparatorluğu’nun yurtlarından alıp Çanakkale Savaşları’nda bize karşı kullandığı Avustralyalıları ve Yeni Zelandalıları biliriz. Bu filmde Avrupa’daki cephelerde Almanlara karşı kullandığı Kanadalıların dramını izliyoruz. Bir tür Kanada usulü “Gallipoli” (1981) filmi gibi.

            Dolambaçlı bir senaryo kısa sürede anlatılmış. Filmler genelde uzunluklarıyla zayıflar bu film kısalığı ile zayıflamış. Önemli bazı bilgiler atlandığı ya da çok hızlı geçildiği için askerlerin Kanada’da savaştığını zannedebilir dikkatsiz bir seyirci.

            Savaş sahneleri korku filmi tadında: Örneğin siperde ölüp çürümeye yüz tutmuş bir asker cesedinin ağzından bir farenin çıktığı sahne.

            2.403 oya göre imdb.com notu 6,9 [izleme tarihi 05 Temmuz 2009]

Paura Nella Città dei Morti Viventi / City of the Living Dead / Fear in the City of the Living Dead / The Gates of Hell / Cehennemin Kapıları / Yaşayan Ölüler Şehri / Yaşayan Ölüler Şehrinde Korku (1980) ^3/10 Yönetmen: Lucio Fulci, Senaryo: Dardano Sacchetti, Lucio Fulci (H.P. Lovecraft’dan esinlenerek)

İtalya, 89 dakika

Oyuncular: Christopher George (Peter Bell), Katherine MacColl (Mary Woodhouse), Carlo De Mejo (Gerry), Antonella Interlenghi (Emily Robbins), Giovanni Lombardo Radice (Bob), Daniela Doria (Rosie Kelvin), Fabrizio Jovine (Peder William Thomas), Luca Paisner (John-John Robbins), Adelaide Aste (Theresa)

            Olaylar, yüzyıllar önce yapılan bir cadı avı olayıyla ünlü Salem kasabasının üzerine kurulmuş olan Dunwich kasabasında keser. Peder Thomas kendisini mezarlıkta asar ve cehennemin kapıları açılır. Eğer Azizler Günü gecesine kadar müdahale edilmezse tüm ölüler dirilip dünyayı ele geçirecektir. Eğer bu yazıyı okuyorsanız ölüler dünyayı ele geçirmemiştir; bu da filmin sonunu izlemeden öğrendiniz demektir J

            Yürüyen ölüleri bir kenara bırakırsak filmin en saçma iki yanı: ABD dışında da –Hollywood sayesinde- çok iyi tanınan Salem kasabasının yıkıntıları üzerine kurulan, altyapısı ve yapıları mükemmel olan Dunwich kabasının haritada bulunamaması. Öldüğü sanılan genç kadının tabutunun cenaze töreni olmadan ve ancak bir metrelik derinlikteki bir çukura indirilmesi –ve paydos saati geldiği için mezarlık görevlileri tarafından üzerinin toprakla tam örtülmemesi.

            Fulci’nin solucan fetişizminin bu filmde bir solucan yağmuru sahnesiyle doruk yaptığını söyleyebilirim.

            Aklımda kalan iki sahne: 1- Öldü diye tabuta konulan, tabutu mezara indirilen, üzerini örtmekle görevli mezarlık elemanları paydos edince yarı açıkta kalan tabutunda uyanıp dehşetle tabutunun kapağını yumruklayan ve çığlık atan kadın –ve yakında olup da onun sesini duymakta güçlük çekip bizi heyecanlandıran gazeteci [Fulci’nin bir diğer zombi filmi olan “Zombi 2”de olduğu gibi bu filmde de başkarakterlerden biri gazeteci]. 2- Kafası kızgın bir kız babası tarafından torna tezgahında matkapla yanaktan yanağa delinen genç.

19 Nisan 2009 tarihinde imdb.com notu 3568 oyla 6,2. Ben 3 veriyorum. 137 kişi (% 3,8) aynı oyu vermiş. [İtalyan yapımcıların kiminin ana dili İngilizce olan oyuncularla çektiği bu filmin tamamıyla İngilizce dublajlı “City of the Living Dead” başlıklı ABD versiyonunu izledim]

Picnic at Hanging Rock (1975) <2> Yönetmen: Peter Weir, Senaryo: (Joan Lindsay’ın romanından) Cliff Green

Avustralya; 107 dakika (1998 tarihli yönetmen kurgusu)

Oynayanlar: Rachel Roberts (Mrs. Appleyard), Vivean Gray (Miss McCraw), Helen Morse (Mlle. de Poitiers), Kirsty Child (Miss Lumley), Anthony Llewellyn-Jones (Tom), Jacki Weaver (Minnie), Frank Gunnell (Mr. Whitehead), Anne Lambert (Miranda), Karen Robson (Irma), Jane Vallis (Marion), Christine Schuler (Edith), Margaret Nelson (Sara), Ingrid Mason (Rosamund), Jenny Lovell (Blanche), Janet Murray (Juliana)

            Yer Avustralya’nın Victorya bölgesi. Tarih 1900 yılının Sevgililer Günü. Appleyard Kolejinde yatılı olarak okuyan genç kızlar (cezalı olan biri hariç) Hanging Rock denilen kayalık bölgenin yanına pikniğe gider. Üç öğrenci ve bir öğretmen kayalıklarda kaybolur (öğrencilerden biri bir hafta sonra perişan halde bulunur).

            Güçlü (aşırı güçlü) fon müziği kullanımı, güzel fotoğraflar, esrarengiz bir durum. Ancak bu esrarengiz durumun işlenişi, filmin tarzı beğenime uygun düşmedi.

            Film gerçek olayları anlatıyormuş gibi sunuluyor ama gerçekte böyle bir olay olmamış.

            17 Mayıs 2009’da imdb.com puanı 7,7 (8985 oy). Ben 2 verdim. 96 kişi (% 1,1) benimle aynı puanı vermiş.

               Pineapple Express (2008) <1> Yönetmen: David Gordon Green, Senaryo: Seth Rogen, Evan Goldberg

ABD; 112 dakika

Oyuncular: Seth Rogen (Dale Denton), James Franco (Saul Silver), Danny McBride (Red), Kevin Corrigan (Budlofsky), Craig Robinson (Matheson), Gary Cole (Ted Jones), Rosie Perez (Carol / Kadın polis), Ed Begley Jr. (Robert), Nora Dunn (Shannon), Amber Heard (Angie Anderson)

            Film siyah beyaz çekilmiş bir sahneyle açılır: Yer altındaki bir askerî labaratuarda  bir askere “Madde 9” içeren sigara içirilmektedir. Asker generaline saygısızlık yapıp orduyu eleştirince “Madde 9”un yasaklanmasına karar verilir. Sonraki sahnede arabasıyla seyahat ederken dinlediği radyo programına sık sık telefonla katılıp görüşlerini paylaşan, işi yasalarla başı dertte olan insanlara almayı hiç istemedikleri ihbarnameleri kılık değiştirip hiç beklemedikleri bir anda verme işini yapmakta olan esas adamımız Dale ile tanışırız. Adamımız marijuana'nın yasallaştırılması gerektiğini düşünmektedir (“Madde 9”un ne olduğunu ve filmle bağlantısını böylece anlarız. Filmin adı da Saul'un hazırladığı özel bir uyuşturucu karışımının adından).  Adamımız Dale'in kafa bulma ürününü aldığı kişi ikincil adamımız Saul Silver'dir. Dale bir gün bir cinayete tanık olur...

            Yine ağzı ve fikri bozuk (marijuana içmek -çocuklara bile- serbest olsun, lise çağındaki kızlar cinselliklerini özgürce yaşasın, “Tanrı'nın vajinası gibi” benzetmesi büyük bir buluştur, uyuşturucu  ile kafayı bulmak hoştur vb.) komedi filmleri furyasından, o furyadan epeyce parsa toplayan Seth Rogen ve ekibinin elinden çıkan bir “komedi” filmi. Coen kardeşlerin her şeyin ters gittiği trajikomik filmlerinden esinlendikleri belli. En sıkıcı bölümü iki adamımızın ormanda saçmaladıkları sahne, kötülerin kötüsü.

            Çok sıkılıyorsan ve yanında geyik çevirebileceğin samimi bir arkadaşın yoksa, okuyacağın bir kitabın yoksa, uykun da yoksa izle, vakit öldür. Ben bu filmi Gom Player programının hızlı çalma özelliği sayesinde normalinde % 20 ila % 50 daha hızlı izleyebildiğim ve arada ufak tefek işlerimi hallettiğim için daha az vaktimi öldürdüm.

            10 Ekim 2009'da 62.759 oya göre imdb.com notu 7,2.

Planet of the Apes / Maymunlar Cehennemi (1968) ^6/10 Yönetmen: Franklin J. Schaffner, Senaryo: Michael Wilson, Rod Serling (Pierre Boulle’ün romanından)

ABD; 107 dakika

Oyuncular: Charlton Heston (George Taylor), Roddy McDowall (Cornelius), Kim Hunter (Zira), Maurice Evans (Dr. Zaius), James Whitmore (Başkan), James Daly (Honorious), Linda Harrison (Nova), Robert Gunner (Landon), Lou Wagner (Lucius), Woodrow Parfrey (Maximus), Jeff Burton (Dodge), Buck Kartalian (Julius)

            Biri kadın dört ABD’li astronot ışık hızına yakın bir hızla yaptıkları dünyadaki normal zaman akışına göre 2000 yıl süren bir uzay yolculuğunun sonucunda,  320 ışık yılı ötedeki bir gezegene iner. Kadın astronot derin uyku sırasında ölmüştür. Üç adamımız çölde yaptıkları yürüyüşün sonunda “insana benzeyen” yaratıkların yaşadığı bir vahaya ulaşır. Tam bu gezegenin imparatoru olmayı düşündükleri sırada insan gibi davranan maymunlar tarafından avlanırlar. Bu dünyada şempanzeler, orangutanlar, goriller insan, insanlar da onların elinde maymun olmuşlardır. Maymunlar yaklaşık olarak insanların 1860’larda sahip olduğu teknolojiye sahip görünmektedir.

            Hayvanların insanları avlayıp cesetleri önünde fotoğraf çektirdikleri sahne insanların hayvanlara yaptığı zulmün korkunç bir karikatürü gibi. Farklı sandığımız gezegenin aslında Dünya olduğunu kahramanımızla birlikte öğrendiğimiz o son sahne sinema tarihinin unutulmaz finallerinden.

            Dünyadaki canlıların en üstünü olduğumuza dair inancımızla diğer canlı türlerine istediğimizi yapma hakkına sahipmişiz gibi düşünürüz. Bu film durumu ters yüz edip fazla gururlu olmamamız gerektiğini öğütlüyor. Ayrıca gorillerin asker, şempanze ve orangutanların da bilim maymunu olarak sunulması gerçek dünyada insanlar arasındaki iş bölümüne esprili bir gönderme olmuş.

            Astronotumuzun maymunlarla Amerikan İngilizcesi konuşabiliyor olması vb. saçmalıklar filmin değerini düşüren öğeler.

            18 Eylül 2009’da imdb.com notu 50.353 oya göre 8 [izleme tarihi 12 Temmuz 2009]

Recep İvedik 2 (2009) <4> Yönetmen: Togan Gökbakar, Senaryo: Şahan Gökbakar, Serkan Altuniğne , Togan Gökbakar

Türkiye; sinemada izledim

Oyuncular: Şahan Gökbakar (Recep İvedik), Gülsen Özbakan (Nene), Çağrı Büyüksayar (Ali Kerem), Efe Babacan (Hakan İvedik), Asiye Dinçsoy (Yakuza)

            Filmi 16 Şubat 2009 Pazartesi akşamı Denizli’de sinemada izledim.

            Recep, ninesinin ısrarları üzerine, iş, eş ve saygınlık kazanmak için girişimlerde bulunurken ortalığı birbirine katar.

İlk filmden kat kat güzel bir film olmuş.

İzlerken Recep İvedik karakterini bu maceralarını neden beğendiğimi anladım: Recep tam Türk işi bir süper kahraman. Politik olarak doğru olmaya çalışmadan aklından ne geçiyorsa söylüyor. Biz bunu gülünç görünmemek, anlıyormuş gibi görünmek, başımızı belaya sokmamak vb. nedenlerle yapamıyoruz / yapmıyoruz. Oysa o yoga dersinde “lotus” duruşunun aslında bizde de binyıllardır bilinen “bağdaş” olduğunu ağzını doldura doldura söyleyebiliyor. Ruh güzelliğinin önemli olduğunu, ama bizler ruhlar âleminde yaşamadığımız için görünüm güzelliğinin de önemli olduğu “kabaca” da olsa açık söylüyor. İnsanların yarattıkları kültür öğelerini putlaştırmaları ile insan değillermiş ya da üstün bir ırkmış gibi davranmalarıyla alay ediyor. Bunu, insanlara, birer anüsleri ve cinsel organları olduğuna göre kendilerini farklı görmelerinin / göstermelerinin temelde ne kadar gülünç olduğunu hatırlatarak, “kabaca” yapıyor. Bu tür filmler bu basit, ama üzeri örtülemez gerçeği gözler önüne sererek, izleyenlerde bir tür deşarj durumu yarattıkları için her zaman çok izlenir.

Ağzı bozuk Amerikan saçma komedilerinin çoğundan daha iyi bir yerli ağzı bozuk saçma komedi.

Recep İvedik karakteri Şahan Gökbakar’ın TV8 kanalında gösterilen bir programın skeçlerinde görülmüştü. Ortada anlatacak karmaşık bir öykü olmadığından, bu film de bir skeç toplaması olmuş. Recep eczanede, Recep sosyete partisinde, Recep süpermerkette, Recep uçakta, Recep kızla buluşuyor - 1, Recep kızla buluşuyor - 2 vb. Bunların içerisinde en gereksizi, en “Bu ne yaaa!” dedirten bölüm Recep’in ayılıklarını golf sahasına taşıdığı skeç.

imdb.com’da oy verdiğim 27 Şubat 2009 tarihindeki puanı 5,3 (522 oy ile). Ben 6 veriyorum. 26 kişi (% 5) aynı puanı vermiş. Bu arada dikkate çekici bir nokta: Şimdiden iki milyondan fazla kişinin izlediği filme (13 Şubat’ta gösterime girdi) şu ana kadar sadece 522 oy verilmiş. [EK: 28 Mart 2009 tarihinde imdb.com’da 6 olarak verdiğim notu 4’e düşürdüm. Bunda “A.R.O.G.”u izleyip teknik anlamda sarf edilen gayreti görmem oldu. İvedik’te sinema tekniği açısından hiçbir emek yok.]

Rey de la Montaña, El / Dağların Hâkimi (2007) <4> Yönetmenler: Gonzalo López-Gallego, Stewart St. John, Senaryo: (Javier Gullón’un öyküsünden) Javier Gullón, Gonzalo López-Gallego

İspanya; 85 dakika

Oyuncular: Leonardo Sbaraglia(Quim), María Valverde (Bea), Thomas Riordan (Hermano Menor), Andrés Juste (Hermano Mayor), Pablo Menasanch (Guardia Joven), Francisco Olmo (Guardia Mayor)

            İspanya’nın dağlık kırsal kesiminde ergenlik dönemindeki keskin nişancılarına av olan insanlar.

            Sıradan bir gerilim filmi. Soğukkanlı genç katiller, Gus Van Sant’ın 2003 yapımı “Elephant / Fil” filmindekilerle uzaktan akraba gibiler.

            Imdb.com puanı 27 Şubat 2009’da 536 oyla 6,3. Ben 4 verdim. 33 kişi (%6,2) aynı oyu vermiş.

RocknRolla (2008) <3> Yazan ve Yöneten: Guy Ritchie

Büyük Britanya; 114 dakika

Oyuncular: Gerard Butler (One Two; Bir İki), Mark Strong (Archy), Toby Kebbell (Johnny Quid), Thandie Newton (Stella, muhasebeci), Tom Wilkinson (Lenny Cole), Karel Roden (Uri Omovich), Idris Elba (Mumbles), Tom Hardy (Yakışıklı Bob)

            01:06:24 ile 01:15:24, 01:18:48 ile 01:21:40, 01:36:04 ile 01:46:36 dakikaları arasında film güzel. Bunun dışında tutuk, oyuncular rollerini ezberleyememiş, daha kötüsü oyuncuların ezberleyeceği rolleri yokmuş gibi duran bir mafya filmi. Galiba bu filmin devamı da olacakmış. Belki o filmde konu ilginçleşir.

            İmdb.com puanı 27 Şubat 2008 Cuma günü 7,4 (23.294 oy). Ben 3 puan verdim. 258 kişi daha (%1,1) aynı puanı vermiş.

Role Models (2008) <1> Yönetmen: David Wain, Senaryo: David Wain, Paul Rudd, Ken Marino, Tim Dowling, W. Blake Herron

ABD, 101 dakika

Oyuncular: Seann William Scott (Wheeler), Paul Rudd (Danny Donahue), Christopher Mintz-Plasse.(Augie Farks), Bobb'e J. Thompson (Ronnie Shields), Elizabeth Banks (Beth), Jane Lynch (Gayle Sweeny), Ken Jeong (Kral Argotron), Carly Craig (Connie)

            Klişelerden bir demet oluşturmuşlar ve ortaya “komedi türünde” etiketi yapıştırılmış, 15 yaşından büyük tüm insanların zekâlarına hakaret sayılabilecek bir “movie” (bir ses kuşağının eşlik ettiği kımıldayan resimler bütünü).

            Bu tür filmler ancak şu biçimde izlenebiliyor: Film izlemek için harcadığınız zaman ömrünüzden akıp gidiyor. Bu film için de utanmadan, bitiş yazıları dâhil 101 dakikanızı harcamanızı bekliyorlar. Uzlaşma şu şekilde gerçekleşiyor; ben yemek pişirmek için malzemeleri hazırlarken izledim filmin bir kısmını. Birazına da gazete okurken göz attım. Bir kısmında medya oynatıcı programın hızlandırma özelliğini kullandım (böylece saniyede 24 değil de örneğin 36 kare hızla izleyip zamanınızın bir kısmını daha hırsız yapımcılardan kurtarıyorsunuz. Bu sırada internette rastladığım bir sloganı hatırlıyorum: “Destek vermezsen korsana, hırsız yapımcılar kor sana”.)

            Elizabeth Banks adlı güzel sarışının oynadığı 2008 yapımı iki “komedi” etiketli film izledim. Diğeri “Zack and Miri Make a Porno”. O da bunun gibi berbattı.

            04 Mart 2009 Çarşamba tarihinde imdb.com puanı 10 üzerinden 7,5 (16.257 oy). Eğer bu notu 100 üzerinden alsaydı sonuna kadar hak etmiş (!) olurdu. 232 kişi (%1,4), aynı notu vermiş. Bu siteye giren çoğunluğun gerek takvim gerekse zekâ yaşı çok düşük olmalı ki bu karın ağrısı filmlere verilen puan bu kadar yüksek çıkıyor. 3167 kişi 10 puan vermiş (%19,5).

Royal Tenenbaums, The (2001) <3> Yönetmen: Wes Anderson, Senaryo: Wes Anderson, Owen Wilson

ABD; 110 dakika

Oyuncular: Gene Hackman (Royal Tenenbaum), Anjelica Huston (Etheline Tenenbaum), Ben Stiller (Chas Tenenbaum), Gwyneth Paltrow (Margot Tenenbaum), Luke Wilson (Richie Tenenbaum), Owen Wilson (Eli Cash), Bill Murray (Raleigh St. Clair), Danny Glover (Henry Sherman), Seymour Cassel (Dusty), Kumar Pallana (Pagoda)

            Royal Tenenbaum hala resmen nikâhlı olduğu karısının bir başkasıyla evlenme ihtimali olduğunu öğrenince “Hastayım, ölüyorum!” numarasıyla yıllar önce terk ettiği evine geri döner. Çocukları da eve taşındığından sanki eski güzel geri günlere dönülmüş gibidir. Sadece gibidir…

            Güzelmiş gibi yapan (!) ama güzel olmayan filmlere çok güzel bir örnek. Bir sürü laf kalabalığının arasında espri yitip gitmiş. Yapıcılar kendilerini çok zorlamasa biraz daha iyi bir film olabilirmiş. Komik yönleri abartılmış karakterlere sırtını dayamaya çalışan ama neticede kayıp düşen daha kaç film çekilecek acaba?

            18 Eylül 2009’da imdb.com notu 74.663 oya göre 7,6 [izleme tarihi 20 Temmuz 2009].

Rosetta (1999) <9> Yönetim ve Senaryo: Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne

Fransa, Belçika; 90 dakika

Oyuncular: Émilie Dequenne (Rosetta), Fabrizio Rongione (Riquet), Anne Yernaux (anne), Olivier Gourmet (patron)

            Alkolik annesiyle beraber şehir kenarındaki karavan parkında yaşayan Rosetta’nın hayata tutunma mücadelesi.

            Rosetta, güdümlü füze gibi yaşıyor hayatı. Bir hedefe kilitleniyor ve hiç sapmadan o hedefe doğru yürüyor. Onun için “duygusuz” demek, yüzeysel bir değerlendirme olur. O öyle bir hayat yaşamış ki, sanki hiç duyguları olmamış, duygu nedir bilmemiş.

            Filmde fon müziği kullanılmamış. Çekimler omuz kamerasıyla yapılmış bu da kendimizi izlediğimiz hikâyenin içindeymişiz gibi hissetmemizi sağlıyor.

            01 Şubat 2009 Pazar tarihinde imdb.com notu 7,2 (2835 oy). Ben 9 verdim; 470 kişi benimle aynı notu vermiş (%16,6).

Serpico (1973) <7> Yönetmen: Sidney Lumet, Senaryo: Waldo Salt, Norman Wexler (Peter Maas'ın kitabından)

ABD, İtalya; 130 dakika

Oyuncular: Al Pacino (Polis memuru Frank Serpico), John Randolph (Şef Sidney Green), Tony Roberts (Bob Blair), Jack Kehoe (Tom Keough), Biff McGuire (Yüzbaşı Dedektif McClain), Barbara Eda-Young (Laurie), Cornelia Sharpe (Leslie Lane), Allan Rich (Bölge savcısı Herman Tauber), John Medici (Pasquale; kunduracı), James Tolkan (Teğmen Steiger), Ed Crowley (Barto), Lewis J. Stadlen (Jerry Berman), Ed Grover (Müfettiş Lombardo), Mildred Clinton (Serpico'nun annesi)

            Serpico'nun polisliğe kabul edildiği törende yapılan konuşmadan: “Polis memuru olmak,  kanunlara inanmak ve onu tarafsızca, tüm insanların eşitliğine ve her bireyin saygınlık ve değerine saygı göstererek uygulamak demektir. Hayatınız her gün tehlike altında olacak. Ve karakteriniz de. Güvenilirlik, cesaret, dürüstlük, merhamet, nezaket, sebat ve sabrınızın olması gerekli.”

            Serpico bu konuşmayı içselleştiren az sayıdaki “dürüst” polisten biridir. Öyle olması onun suçluların yanı sıra, görevlerini kötüye kullanan arkadaşlarıyla da mücadele etmesini gerektirir.

            Bir yıl önce gösterime giren “The Godfather / Baba” filmindeki kanunsuzların başı Michael Carleone rolüyle ünlenen Al Pacino, adeta kariyerinde bir denge unsuru olsun diye bu filmde, yine İtalyan kökenli birini ama bu sefer öbür uçta konumlanan, doğru yoldan şaşmayan bir polisi canlandırıyor (ya da yapımcılar öyle uygun gördü , bilemiyorum). Hollywood'un cilvelerine güzel bir örnek.

            İdealist insanlardan yana bir film. Kanunlara uymanın, doğru yolu terk etmemenin, işini en iyi şekilde yapmanın önemini vurguluyor. Sırf bu mesajı vermek için çekilmiş gibi. En büyük eksiği Serpico'nun motivasyonunun kökenini bize anlatamayışı. Serpico tüm diğerlerinin arasına uzaydan düşmüş gibi. Neden onlardan farklı bilmiyoruz. Sadece başta alıntıladığım konuşmadan etkilenerek bu kadar dürüst kalmayı başarmış olduğuna inanmamız beklenmiş sanki.

            Serpico'nun yardımına New York Times gazetesi koşuyor; devlet görevlileri değil. Özgür basının neden önemli olduğunu da hatırlıyoruz böylece.

            Anlatılanlar gerçek olaylardan alınmış. 1936 doğumlu Frank Serpico 1959 yılında New York Polis Depertmanı'na (NYPD) girmiş. Rüşvetçi polislere karşı ifadesi 25 Nisan 1970 tarihli New York Times gazetesine manşet olmuş. 03 Şubat 1971'de bir uyuşturucu baskını sırasında vurulmuş. Dedektifliğe yükseltilmiş. Ertesi yıl emekli olmuş ve İsviçre'ye yerleşmiş.

            20 Eylül 2009'da 22.149 oya göre imdb.com notu 7,7.

Severance / Kanlı Mesai (2006) <7> Yönetmen: Christopher Smith, Senaryo: James Moran, Christopher Smith

Birleşik Krallık, Almanya; 91 dakika

Oyuncular: Toby Stephens (Harris), Claudie Blakley (Jill), Andy Nyman (Gordon), Babou Ceesay (Billy), Tim McInnerny (Richard), Laura Harris (Maggie), Danny Dyer (Steve), David Gilliam (George), Juli Drajkó (Olga), Judit Viktor (Nadia)

            Eski Doğu Bloku ülkelerinde korkunç şeyler olabilir / oluyordur temalı bir film daha (“Hostel” (2005) gibi). Komedi ve kanlı korku filmi (gore) türlerini oldukça iyi bir biçimde harmanlamışlar.

            18 Eylül 2009’da imdb.com notu 13.999 oya göre 6,7 [izleme tarihi 07 Temmuz 2009]

Shogun Assassin (1980) <8> Yönetmen: Robert Houston, Senaryo: Kazuo Koike, Robert Houston, , Goseki Kojima, David Weisman, (Kazuo Koike; öykü)

ABD, Japonya; 85 dakika

Oyuncular: Tomisaburo Wakayama (Ogami Itto; “Yalnız Kurt”), Kayo Matsuo (Baş kadın Ninja), Minoru Ohki (Ölüm Üstadı 1), Akiji Kobayashi (Ölüm Üstadı 2), Shin Kishida (Ölüm Üstadı 2), Akihiro Tomikawa (Daigoro; çocuk)

            Karısı Shogun tarafından öldürtülen samuray “Yalnız Kurt”, Shogun’un iki oğlunu öldürür. Küçük oğlu ile birlikte Shogun’un gönderdiği katillerden kaçmaya başlar. Daha doğrusu o katilleri analarından doğduklarına pişman eder.

            Kanlı bir kılıç balesi. Küçük çocuğuyla katiller ordusuna karşı savaşan samuray imgesi tuhaf ve güzel. Asık suratlı samuray sanırım bizde çok ünlü olan “Kurtlar Vadisi” dizisinin kahramanı, derin devletin fedaisi Polat Alemdar karakterine ilham vermiş olabilir (mi?) (Ya da sadece Polat Alemdar’ı canlandıran Necati Şaşmaz yeteneksiz bir oyuncu olduğu için mi aynı yüz ifadesiyle 200 bölüm idare etti J).

            Samuray, küçük çocuk ve kadın katilin çırılçıplak sarılıp ısınmaya çalıştığı sahne uzun süre unutulmaz türden. Filmin tek göze batan yanı bir ağır sıklet güreşçisinin cüssesine sahip olan samurayımızın, katillerini çok çabuk öldürebilmesi. İncelikli dövüş sahneleri yok. Sahnelerde daha çok insanların çeşitli aletlerle çeşitli biçimlerde doğranışını izliyoruz.

            Bu filmi ilginç kılan bir yönü de 1972 tarihli iki Japon filminin ("Kozure Ôkami: Kowokashi udekashi tsukamatsuru / Lone Wolf and Cub: Sword of Vengeance" ve " Kozure Ôkami: Sanzu no kawa no ubaguruma / Lone Wolf and Cub: Baby Cart at the River Styx") görüntülerinin yeniden kurgulanması yoluyla türetilmiş olması. Yani bu film çekilmemiş, bütünüyle, hazırda var olan başka filmlerden sentezlenmiş.

            14 Şubat 2009 Cumartesi günü imdb.com notu 7,4 (2937 oy). Ben 8 verdim. 665 kişi (%22,6) aynı notu vermiş.

Simpsons Movie, The (2007) <3> Yönetmen: David Silverman, Senaryo: James L. Brooks, Matt Groening, Al Jean, Ian Maxtone-Graham, George Meyer, David Mirkin, Mike Reiss, Mike Scully, Matt Selman, John Swartzwelder, Jon Vitti

ABD; 83 dakika

Karakterler: Homer Simpson, Marge Simpson, Bart Simpson, Lisa Simpson, Ned Flanders, Mr. Burns, Peder Lovejoy, Milhouse

            Yıllar önce sinemada izlediğimde 8 vermiştim. Şimdi düzeltip 4 veriyorum. Kısa çizgi film serisi kısa iken güzel. Uzatılınca tadı kaçıyor. Her şeyi alay konusu yapan tavır ikinci kez izlerken 25 dakikadan sonra “Bu ne ya!” dedirtiyor.

            19 Eylül 2009’da imdb.com notu 108.108 oya göre 7,6 [izleme tarihi 23 Temmuz 2009].

Sinbad: The Legend of the Seven Seas (2003) <4> Yönetmen: Patrick Gilmore, Tim Johnson, Senaryo: John Logan

ABD; 82 dakika

            Sinbad’ın on iki şehrin dirliğini düzenini sağlayan Barış Kitabını karışıklık tanrıçası Eris’in elinden kurtarışı ve hayatının kadınını buluşu.

            İki boyutlu klasik animasyon ile üç boyutlu bilgisayar çizimi animasyon görüntülerinin birleştirildiği pek çok sahne var. Çok ama çok güzel görüntüler (örneğin deniz kızlarının saldırısı) ve neşeli karakterlerin enerjisi kötü bir senaryo nedeniyle boşa gitmiş. Yazık olmuş.

            19 Eylül 2009’da imdb.com notu 6.835 oya göre 6,6 [izleme tarihi 25 Temmuz 2009].

Slither (2006) ^5/10 Yönetmen ve Senarist: James Gunn

Kanada, ABD; 92 dakika

Oyuncular: Nathan Fillion (Bill Pardy), Elizabeth Banks (Starla Grant), Gregg Henry (Jack MacReady), Tania Saulnier (Kylie Strutemyer), Michael Rooker (Grant Grant)

            Uzaydan ormanlık alan düşen bir yumurtadan çıkan sülük benzeri bir yaratık ve yavruları, yakındaki bir kasabanın halkını hepsi Starla’ya âşık (!) zehir tüküren zombilere dönüştürür.

            Tam bir hafta sonu akşamı eğlenceliği. Starla’nın, uzun diliyle öldürdüğü bir ineği sürüklemekte olan kocası yaratık-Grant’a evlilik bağı hakkında söylediği şey kadar gereksiz ve saçma bir şey az bulunur J

            Imdb notu 23.318 oya göre 6,6 (12 Eylül 2009).

Slumdod Millionaire / Milyoner / Milyoner Kenar Mahalle İti (2008) <10> Yönetmen: Danny Boyle, Loveleen Tandan (yardımcı yönetmen; Hindistan ekibinde), Senaryo: Simon Beaufoy (Vikas Swarup’un romanından)

Birleşik Krallık; 121 dakika

Oyuncular: Dev Patel  (Jamal K. Malik; son hali), Anil Kapoor (Prem Kumar; sunucu), Irrfan Khan (Polis Müfettişi), Freida Pinto (Latika; son hali), Saurabh Shukla (Çavuş Srinivas; şişman polis), Raj Zutshi (programın yönetmeni), Azharuddin Mohammed Ismail (Salim; ilk hali), Ayush Mahesh Khedekar (Jamal; ilk hali), Sunil Aggarwal (Mr Chi), Mahesh Manjrekar (Javed; mafya patronu), Sanchita Choudhary (Jamal'in annesi), Himanshu Tyagi         (Mr Nanda), Rubiana Ali (Latika; ilk hali), Ankur Vikal (Maman; çocukları dilendiren adam), Tanay Hemant Chheda (Jamal; ikinci hali), Ashutosh Lobo Gajiwala (Salim; ikinci hali), Tanvi Ganesh Lonkar (Latika; ikinci hali),        Madhur Mittal (Salim; son hali)

            Bir varmış bir yokmuş. Hindistan adındaki büyük ve kalabalık ülkede iki küçük erkek kardeş yaşarmış. Bunlardan küçük olanı yardımsever duygulu iken büyük olan paragöz ve kötücül imiş. Kardeşlerin annesi bir gün bir dini çatışma sırasında öldürülmüş (çocuklar Müslüman’mış). Kardeşler kimsesiz kalmış. Çöplüklerde yatıp kalkmışlar. Dilenci yapılmaya çalışılmışlar. Onların elinden kaçarken küçük kardeşin sevdiği kızı geride bırakmak zorunda kalmışlar. Kardeşler çeşitli kanunsuz yollardan para kazanmaya başlamışlar. Küçük kardeş Jamal, kız arkadaşı Latika’yı hiç unutmamış. Onu çok aramış, sonunda bulmuş ama aralarına kötü kardeş Salim girmiş. … Derken Jamal sorulara doğru cevap verildikçe verdiği para ödülü gittikçe artan bir yarışmaya yarışmacı olarak katılmış. Tüm soruları bilmiş –bazılarının cevabını yaşadığı hayat öğretmiş çünkü-, zengin olmuş ve sevdiği kız Latika ile buluşmuş sonunda. Kötü kardeş bile son eylemiyle onlara bir iyilikte bulunmuş.

            Çağdaş bir masal. Tıpkı o yarışma programı gibi, bu tip gerçek hayattan kaçış kanallarına ihtiyacımız var. Ama bu filmin sunduğu kanal bizi arındırıp iyi şeyler düşünmemizi sağladığı için daha üstün bence. Masallar tertemiz çocukluk günlerimize götürüyor bizi.

            Uğruna hayatımızı vermeye değecek tek değerin “sevgi” olduğunu söyleyen bir film. Sevgi hayatta kalmak, temiz kalmak için bir itici güç, koruyucu bir zırh olarak sunulmuş. Bu mesajı ve güzel kurgusu ve güzel müzikleri ile sevdirdi kendisini bana.

            Unutmayalım; bin rupilik banknotun üstünde Mahatma Gandi’nin resmi var. Kim bilir belki bir gün bir yarışmada soru olarak karşımıza çıkar J

            12 Nisan 2009’da imdb.com puanı 108.979 oyla 8,6. Imdb Top 250 listesinde 48. Sırada. Ben 10 puan verdim. 40.386 kişi daha (% 37,1) aynı notu vermiş –ki en çok verilen not da bu.

Soylent Green (1973) <9> Yönetmen: Richard Fleischer, Senaryo: Stanley R. Greenberg (Harry Harrison’ın romanından)

ABD; 93 dakika

Oyuncular: Charlton Heston (Thorn), Leigh Taylor-Young (Shirl; cariye), Chuck Connors (Tab; bodyguard), Edward G. Robinson (Sol Roth), Brock Peters (Başdedektif Hatcher), Paula Kelly (Martha Phillips), Joseph Cotten (William R. Simonson), Stephen Young (Gilbert), Mike Henry (Kulozik), Lincoln Kilpatrick (Rahip Paul), Roy Jenson (Donovan), Leonard Stone (Charles; bina görevlisi), Whit Bissell (Santini; vali)

            2022 yılında, nüfusu kırk milyonu bulmuş bir New York şehrinde geçen bir karşıt-ütopya (distopya).

Aşırı nüfus artışı ve çevre kirliliğinin doğurduğu sera etkisi medeniyeti bitme noktasına yaklaştırmıştır. Öyleki yaşlı bir insan bir parça sığır eti görebildiğinde gözyaşlarına kapılmakta, eski güzel günleri görmeyen yaştaki bir adam musluktan akan suyu ve bir kalıp sabunu görünce çok şaşırmaktadır. Gerçek sebze, meyve bulmak zenginlerin bile güçlükle başarabildikleri bir şeydir. İnsanların bir kısmı bina merdivenlerinde yatıp kalkmakta, bu yeri başkalarına kaptırmamak için silahla nöbet beklemektedir. Makineler bozulmakta, tamirinde güçlük çekilmektedir. Ölen insanların cesetleri çöp öğütme merkezine gönderilmektedir.

Böyle bir dünyada (eski güzel günleri görememiş bir yaşta) yaşlı kâtibi Sol ile bir dairede yaşayan 14. Bölge dedektifi Thorn’un önüne çözmesi için bir suikast vakası gelir. Bu davayı çözmek isteyen Thom korkunç gerçekle yüzleşmek zorunda kalır.

Filmin en etkileyici bölümü şu bence: Eski güzel günleri görme fırsatı olmuş Sol, 2022 yılının dünyasına bir türlü uyum sağlayamaz. Bir de herkesten gizlenen gerçeği öğrenince kararını verir. Yeni dünyaya uyum sağlayamayan insanlara mutlu bir ölüm imkânı sağlayan ve “Home / Yuva” gibi sıcacık bir ismi olan merkezlerden birine gider. Gerekli evrakları imzalar. Son derece nazik çalışanlar eşliğinde beğendiği renkteki odaya gider. Yatağa yatırılır, kendisini “huzura” kavuşturacak ilaç verilir şeker ikram edilir gibi. Artık kalan son yirmi dakikasında klasik müzik eşliğinde dünyanın eski güzel günlerine ait doğa görüntülerini izleyerek ölebilecektir. Film sadece bu sahne için bile izlenebilir. Filmin bitiş yazılarının da güzel doğa görüntüleri önünde akıtılmasının seyirciye söylenen son bir “uyumayın, çevreyi koruyun, yoksa böyle giderse siz de ancak filmlerde görebilirsiniz bu güzel doğayı” nasihati olduğunu düşündüm.

Film var olan sistemin, sistem ne kadar insanlık dışı olsa da sistemden beslenenler tarafından her ne pahasına olursa olsun korunması olgusunu da gözler önüne seriyor.

İnsanlara dünyanın nimetlerini tüketmekte dikkatli olmazsanız bizi çok kötü günler bekliyor diye kaşlarını çatıp parmağını sallayan iyi niyetli bir ihtiyar gibi bir film. Ama biz genellikle bedelini ödemediğimiz şeyleri almayız; tıpkı öğütler gibi. Verdiği mesaj akılda kalıcı olmamış ki gündemimizde hala çevre kirliliği ve küresel ısınma var. Uyarı mesajının tekrar edildiği iki belgesel film belgesel film var. Biri 2006 yılının gözdelerinden olan, ABD eski Başkan Yardımcısı Al Gore’un “An Inconvenient Truth / Uygunsuz Gerçek” adlı power point sunusu-filmi. Diğeri 2009 yapımı Yann Arthus-Bertrand’ın yönettiği “Home / Yuva”. Ayrıca film pek çok açıdan Ridley Scott’un, yine karanlık bir gelecek tasviri yapan “Blade Runner” (1982) filminin de öncülü (başkarakter o filmde de gerçeğin peşindeki bir dedektif).

Kısa Notlar: Soylent Green, tıpkı Soylent Red, Soylent Yellow gibi Soylent firması tarafından üretilen konsantre besinlerden biridir; yüksekenerjili sebze konsantresi. Filmde Thorn bir kadını dövüyor.

            19 Eylül 2009’da 13.705 oya göre imdb.com puanı 7. Benden başka 1.447 kişi (% 10,6) 9 puan vermiş filme.

Speed Racer / Hızlı Yarışçı (2008) ^5/10 Yönetmenler: Andy Wachowski, Larry Wachowski, Senaryo: (Tatsuo Yoshida’nın anime serisinden) Andy Wachowski, Larry Wachowski

ABD, Almanya; 130dakika

Oyuncular: Emile Hirsch (Speed Racer), John Goodman (Pops Racer; baba), Roger Allam (E. P. Arnold Royalton; baş kötü), Susan Sarandon (Mom Racer; anne), Christina Ricci (Trixie), Nicholas Elia (Speed’in küçüklüğü), Melissa Holroyd (Speed'in öğretmeni), Ariel Winter (Trixie’nin küçüklüğü), Scott Porter (Rex Racer), Kick Gurry (Sparky), Paulie Litt (Spritle Racer), Matthew Fox (Racer X), Nayo K. Wallace (Minx), Rain (Taejo Togokahn)

            Olaylar tahminimce 2093 yılında geçiyor. O yıllarda Formula 1 ve Nazcar yarışları karışımı bir otomobil yarışı yapılmaktadır (“The Crucible”). Bu yarışı kazanmak isteyen doğuştan hız tutkunu Speed Racer ve ailesi ile dini imanı para ve güç olan ve yarışı kazananı kendisi belirlemek isteyen E. P. Arnold Royalton ve adamlarının mücadelesi.

            Filmde kötülerin neden kötü olduğu –motivasyonları- belli de iyilerin neden iyi olduğu belli değil. Esas adamımız ve ailesi bön karakterler olarak kalmış. Derinleştirilememişler.

            Parlak renkleri ile sanki bir çizgi film gibi görünüyor. “Renk cümbüşü” filmin hak ettiği en yerinde niteleme. Filmde çok bol miktarda görsel efekt kullanıldığı belli. Mekânların, araçların büyük kısmı bilgisayar ürünü.

            Filmi izlettiren hızlı kurgulu birkaç heyecanlı yarış sahnesi var.

            12 Nisan 2009 imdb.com puanı 25.690 oy ile 6,4. Ben 5 verdim. 1698 kişi (% 6,6) aynı notu vermiş.

Spider-Man 3 / Örümcek Adam 3 (2007) <2> Yönetmen: Sam Raimi, Senaryo: Sam Raimi, Ivan Raimi, Alvin Sargent

ABD; 139 dakika

Oyuncular: Tobey Maguire (Spider-Man / Peter Parker), Kirsten Dunst (Mary Jane Watson), James Franco (Yeni Goblin / Harry Osborn), Thomas Haden Church (Sandman / Flint Marko), Topher Grace (Venom / Eddie Brock), Bryce Dallas Howard (Gwen Stacy), Rosemary Harris (May Parker), J.K. Simmons (J. Jonah Jameson), James Cromwell (Polis şefi Stacy)

            Örümcek Adam Peter Parker Mary Jane ve Harry Osborn ile ilişkisel sorunlar yaşarken bir yandan da Goblin, Venom ve Sandman / Kum Adam ile mücadele eder.

            Olmamış bir film. Serinin ilk iki filmindeki kimyayı oluşturamamışlar; aynı ekip olmalarına rağmen.

            Örümcek Adam'ı diğer süper kahramanlardan ayrı kılan onun insan yönünün, insan ilişkileri yönünün vurgulanmasıydı her zaman. Ama bu filmde Örümcek tam bir zavallıya dönüştürülmüş. Süper kahramanlığı filan kalmamış. Herkese muhtaç sarsak bir aptal gibi resmedilmiş. Aşırı derecede bilgisayar ürünü görsel efekt kullanılması filmi bir bilgisayar oyununa benzetmiş. Sizin kumanda edemediğiniz bir bilgisayar oyunu da çok sıkıcı oluyor tabi.

            Sandman karakterinin ne hapisten kaçarken ki, ne banka soyarkenki ne de pişman olurken ki motivasyonunu bize anlatamamışlar (madalyonda ki resimin gösterilmesi yeterli değil). İşte en büyük boşluklardan biri bu.

            04 Ekim 2009'da 129.125 oya göre imdb.com puanı 6,5.

Splinter / Kıymık (2008) ^1/10 Yönetmen: Toby Wilkins, Senaryo: Kai Barry, Ian Shorr, Toby Wilkins

ABD; 79 dakika

Oyuncular: Shea Whigham (Dennis Farell; biyolog), Paulo Costanzo (Seth Belzer; kaçak), Jill Wagner (Polly Watt; Dennis’in sevgilisi), Rachel Kerbs (Lacey Belisle; Seth’in sevgilisi), Charles Baker (Blake Sherman Jr.; benzinci), Laurel Whitsett (Şerif Terri Frankel)

            Ormanlık bir yerde pikniğe çıkan sevgililer, Meksika’ya kaçmaya çalışan iki kanunsuz tarafından rehin alınır. Yolda bir şeyi ezerler. O şey hem tekerlerini hem benzin depolarını deler. Gittikleri benzinlikte kıymıkların zombileştirdiği insanlarla mücadele ederler.

            6 kişilik oyuncu kadrosu var. İkisinin rolü çok kısa.

            Düşük bütçeyle çekildiği belli: Efektlerin sakilliği hızlı kamera hareketleri ve yanıp sönen ışıklarla örtülmeye çalışılmış.

            Senaryo –üç kişi tarafından yazılmış olmasına rağmen- mantıksız. Dennis ve Polly’nin o her yere uzak ormana gidiş nedenleri doyurucu biçimde açıklanmamış. Lacey karakteri çok abartılı resmedilmiş. Yaratık sıcağa gitmekten neden vaz geçiyor belli değil (aslında belli, senaryonun aptallığından dolayı aç kalacağını anladı ve kendi kendine “ateşi bırak buz kesmiş adama saldır” dedi J).

Film bittiğinde, vaktimi –ömrümün bir kısmını- çok kötü bir film izleyerek harcadığımı düşündüm. 1982 yapımı “The Thing” filmine özenmiş kötü bir film. İnternette “basit, ucuz ve çok eğlenceli” denildiğini okudum. Basit, ucuz ve vakit kaybı diye düzelteyim.

12 Nisan 2009’da imdb.com notu 6,3 (2.259 oy). Ben 1 verdim. 87 kişi (% 3,9) benim gibi düşünmüş. 221 kişi (% 9,8) 10 puan vermiş. Bunlar 7-13 yaş arsasındaki izleyiciler diye tahmin ediyorum. [Bu film 03 Nisan’da ülkemizin sinemalarında gösterime girdi. Her Amerikan çöplüğünü başımıza taç etmesek olmazmı.]

Star Trek (2009) ^6/10 Yönetmen: J.J. Abrams, Senaryo: Roberto Orci, Alex Kurtzman (Gene Roddenberry’nin yarattığı televizyon dizisinden)

ABD, sinemada izledim

Oyuncular: Chris Pine (James T. Kirk), Zachary Quinto (Spock), Leonard Nimoy (Spock; yaşlı hali), Eric Bana (Nero), Bruce Greenwood (Pike), Karl Urban (Bones), Zoe Saldana (Uhura), Simon Pegg (Montgomery Scott), John Cho (Sulu), Anton Yelchin (Chekov), Ben Cross (Sarek), Winona Ryder (Amanda Grayson, Spock’un annesi), Chris Hemsworth (George Kirk), Jennifer Morrison (Winona Kirk), Rachel Nichols (Gaila, yeşil kız)

            1960’lı yılların Amerikan televizyon dizisinin yeniden sinemaya uyarlaması. İyi cilalanmış, bol aksiyon ve özel efekt katkısı yapılmış.

            Ses ve görüntü efektleri etkileyici. Konu karmaşık –ki aslında çok karmaşık değil ama iyi anlatılamamış.

            Romulan maden gemisinin tasarımı, matkap, Vulcan gezegeninin yok oluşu oldukça etkileyici. Yeni Spock çok çocuksu bir surata sahip gibi geldi J

            29 Mayıs 2009 tarihinde imdb.com notu 8,4 (61,726 oya göre). Buna göre IMDB Top 250 listesinde 83’üncü sırada. Ben 6 verdim. 1.932 kişi (% 3,1) aynı oyu vermiş.

Tarzan (1999) ^10/10 Yönetmen: Chris Buck, Kevin Lima, Senaryo: Tab Murphy, Bob Tzudiker, Noni White (Edgar Rice Burroughs’un "Tarzan of the Apes" adlı öyküsünden)

ABD, 88 dakika (84 dakika)

            Ünlü öykünün Walt Disney yapımı çizgi film uyarlaması.

            Bol aksiyon ve güldürü içeriyor. Canlı türlerinin korunması yönünde güçlü çevreci / hümanist mesajlar hissediliyor. Türler arası farklılığın önemli olmadığı vurgulanırken ırklar arası farklılıkların hiç önemli olmadığı mesajı da güzelce verilmiş oluyor. Yani film için hem ırkçılık hem türcülük karşıtı denilebilir.

Tarzan ile Jane arasında aşkın filizlenişi bir çizgi filmden pek de umulmayacak bir yoğunlukta anlatılabilmiş. Etkileyici. Pek çok Disney animasyonundan daha anlamlı.

Arada söylenen şarkılar müzikal havası da katıyor. İzlediğim Türkçe dublajlı kopyada şarkıların da Türkçeleştirilmiş olması çok hoştu.

18.01.2008 Pazar günü imdb.com notu 6,9/ 10,21.576 oy ile. Ben 10 / 10 verdim.

Tales of the Black Freighter (2009) ^5/10 Yönetmen: Mike Smith, Daniel DelPurgatorio, Senaryo: Zack Snyder, Alex Tse (Alan Moore’un “Watchmen” isimli çizgi roman serisinden)

ABD; 26 dakika

            Ölümsüz korsanlar tarafından batırılan gemisinden tek başına sağ kurtulan Kaptan, kendisine tayfasının cesetlerinden bir sandal yapar ve kıyı kasabasında yaşayan ailesini, dostlarını, korkunç düşmana karşı uyarmak için çok zorlu bir deniz yolculuğuna çıkar.

            Doğa üstü yaratıklardan kaynaklanan korkuları uğursuz dil üslubuyla anlatan H.P. Lovecraft’tan bir hayli etkilenilerek kotarıldığını düşündüğüm bir animasyon. Ancak hikaye Lovecraft’ınkilerin yanında zayıf kalmış gibi geldi bana.

            12 Nisan 2009’da imdb.com oyu 642 oyla 4,3. Ben 5 verdim. 21 kişi (% 3,3) aynı notu vermiş.

Terms of Endearment / Sevgi Sözcükleri (1983) ^7/10 Yönetmen ve Senarist: James L. Brooks (Larry McMurtry’nin romanından)

ABD, 126 dakika

Oyuncu: Shirley MacLaine (Aurora Greenway), Debra Winger (Emma Horton), Jack Nicholson (Garrett Breedlove; emekli astronot), Danny DeVito (Vernon Dahlart), Jeff Daniels (Flap Horton), John Lithgow (Sam Burns), Lisa Hart Carroll (Patsy Clark)

            Bir anne ve kızı ile onların erkeklerle “fırtınalı” ilişkileri. Bir aile melodramı. Bir gözyaşı sağıcı (tearjerker). Kanserden ölüm vakası içeriyor.

            Filmin en önemli rahatsızlığı aşırı fon müziği kullanımı. Zinaya, insani bir durum olduğundan olsa gerek, anlayışla yaklaşıyor.

            O yıl beş Oscar almış: En iyi film, yönetmen, uyarlama senaryo, kadın oyuncu (Shirley MacLaine), yardımcı erkek oyuncu (Jack Nicholson).

            18 Eylül 2009’da imdb.com notu 15.074 oya göre 7,3 [izleme tarihi 22 Temmuz 2009]

Tetsuo / Tetsuo, The Iron Man (1989) ^2/10 Yönetmen, Senarist: Shinya Tsukamoto

Japonya; 64 dakika

Oyuncular: Tomorowo Taguchi (Adam), Kei Fujiwara (Kadın), Nobu Kanaoka (Gözlüklü kadın)

            Bir adamın bedeni hurda demir yığınına dönüşmektedir.

            Manasız bir film. Bundan on beş sene önce izleseydim daha yüksek bir puan verebilirdim belki. Örneğin ergenlik dönemimde izlediğim, tıpkı bu film gibi ani kamera hareketleri dehşete kapılmış yüz ifadeleriyle dolu “The Evil Dead” (1980) filmine hala 6’dan aşağı puan veremiyorumJ

            Bir sürü çarpıtılmış görüntüyü gözlerimize, sesi kulağımıza boca ediyor. Siyah beyaz çekilmesi ucuz görsel efektelerin etkileyci görünmesini sağlamış. En iyi özelliklerinden birisi de 70 dakikadan kısa olması.

            06 Haziran 2009 tarihinde imdb.com puanı 7,1 (4939 oya göre). Ben 2 verdim. 107 kişi (% 2,2) aynı puanı vermiş.

Texas Chain Saw Massacre, The / Texas Motorlu Testere Katliamı (1974) ^8/10 Yön: Tobe Hooper, Senaryo: Kim Henkel, Tobe Hooper

ABD, 83 dakika

Oyuncular: Marilyn Burns (Sally Hardesty), Allen Danziger (Jerry), Paul A. Partain (Franklin Hardesty; tekerlekli sandalyede), William Vail (Kirk), Teri McMinn (Pam), Edwin Neal (Otostopçu), Jim Siedow (Yaşlı adam; aşçı), Gunnar Hansen (Leatherface / Derisurat), John Dugan (Büyükbaba)

            Texas’ın kırsalında aynı evde yaşayan dört manyağın kurbanı olan 4+1 genç (sonuncusu yaralı kurtuluyor).

            2000’li yıllarda çekilen bir dizi kasaplık filminin atası. Onlar kadar kanlı ve gösterişli değil. Ama bu ham / acemice yapılmış görünümüyle onların hepsinden daha etkileyici. Olay örgüsünün iyi örülmüş olması filme en büyük kozu olan “gerçek havası”nı vermiş. Çılgınlığın bile çıldırdığı son sahnesi unutulmaz.

            02 Temmuz 2009 tarihinde imdb.com notu 7,5 (28.687 oya göre). Ben 8 puan verdim. 5.914 kişi (% 20,6) benimkiyle aynı notu vermiş.

THX 1138 (1971) ^3/10 Yönetmen: George Lucas, Senaryo: George Lucas, Walter Murch (Matthew Robbins’in çizgi romanından)

ABD, 88 dakika (Director’s cut)

Oyuncular: Robert Duvall (THX), Donald Pleasence (SEN), Don Pedro Colley (SRT), Maggie McOmie (LUH), Ian Wolfe (PTO), Marshall Efron (TWA), Sid Haig (NCH)

            Olaylar belirsiz bir gelecekte geçmektedir. Yaşam mekanikleşmiş, insanlar mutluluğu kimyasal maddelerde arar olmuşlardır. Sevişmek yasaktır, tüketim teşvik edilmektedir. Mastürbasyonu bile mekanik bir alet yapmaktadır. İnsanlar bant kaydından papağan gibi aynı sözleri çalan İsa fotoğrafının önünde günah çıkarmaktadır. THX bu çemberi kırmaya karar verir.

            Karamsar bir gelecek tablosu. Bir karşıt ütüopya / distopya.

            Film öylesine yabancı bir gelecekte geçiyor ki izlediğimiz mekanlarla ve insanlarla yeterince empati kuramıyoruz. SEN karakterinin motivasyonu anlatılamamış. Bembeyez odalarda bembeyaz elbiselerle dolaşan dazlak insan görüntüleri bir süre sonra sıkıyor insanı. Filmin gövdesiyle zayıf bağına rağmen (özellikle de THX’i derinlemesine tanımamış olmamız nedeniyle kopuk duran) finali, yine de etkileyici etkileyici.

            SEN’i canlandıran Donald Pleasence, tıpkı “The Great Escape” (1965) filminde olduğu gibi kaçmayı başaramıyor (o filmde gittikçe körleştiği için kaçamamıştı).

            01 Haziran 2009’da imdb.com notu 12,900 oya göre 6,8. Ben 3 verdim. 317 (% 2,5) benimki ile aynı puanı vermiş.

Titan A.E. (2000) <1> Yönetmen: Don Bluth, Gary Goldman, Art Vitello, Senaryo: Ben Edlund, John August, Joss Whedon

ABD; 91 dakika

            3028 yılında Dünya insanlığın gelişiminden korkan bir uzaylı tür tarafından yok edilir. O gün, uzaya sürüklenen insan kolonisinin kurtuluş haritasını eline işlenmiş şekilde taşıyan çocuk (haritayı oraya babası kodlamıştır), 15 yıl sonra, 19 yaşında insanlığı kurtarma çalışmalarına başlar.

            Standart Tevrat esinli “Mesih / vaat edilmiş topraklar / Nuh’un Gemisi” hikâyesi. “Star Wars - Episode IV” (1977) filmini andırıyor. Karakterlerin mimik animasyonu başarılı değil. Konu klişenin de klişesi.

            01 Şubat 2009 Pazar tarihinde imdb.com notu 6,4 (18.842 oy). Ben 1 verdim; 340 kişi (% 1,8) benimle aynı notu vermiş.

Tôkyô Zankoku Keisatsu / Tokyo Gore Police (2008) <1> Yönetmen: Yoshihiro Nishimura, Senaryo: Kengo Kaji, Sayako Nakoshi, Yoshihiro Nishimura

Japonya, ABD; 110 dakika

Oyuncular: Eihi Shiina (Ruka), Itsuji Itao (Keyman; suçluları zombileştiren adam), Yukihide Benny (Tokyo Polis Şefi), Jiji Bû (Barabara-Man), Keisuke Horibe (Ruka'nın babası), Ikuko Sawada (Bar Independent Diner), Shun Sugata (Tokyo Polis Komiseri)

            Dürüst bir polis memuru olan babası gözlerinin önünde korkunç bir şekilde öldürülen Ruka, polis şefi tarafından büyütülür ve polis olur. O özel bir polistir. “Mühendis” adı verilen özel bir suçlu türü ile mücadele etmektedir. “Mühendis”ler, vücutlarının içine soktukları anahtar biçimindeki ur kesilmeden öldürülememektedir.

            Kanın yangın hortumundan fışkırırcasına tazyikle aktığı bir film. Filmde bulunan birkaç iyi fikir aşırı kan ve makyaj kullanımına kurban edilmiş. Herhalde ‘tarihin en kanlı filmini yapalım’ diye yola çıkmışlar, bir noktadan sonra frenleri boşalmış ve yaptıkları işi soytarılığı dökecek kadar ciddiye almışlar J

            Filmdeki güzel fikirlerden: Kolları ve bacakları kesilip yerlerine samuray kılıcı takılmış kadın (“Painkiller” adlı bilgisayar oyunundaki canavar tiplerinden birinden esinlenilmiş galiba), yumruk fırlatan silah, kesilen bacaklarından fışkıran kanını kullanarak roket gibi uçan adam, belden aşağısı timsah ağzına dönüşen kadın.

            Araya giren korkunç-komik reklamlar, polis teşkilatının özelleştirilmiş olması ve karamsar biçimde tasarlanmış bir gelecekte geçiyor olması (suçlular gemi azıya almıştır) bana “Robocop” filmlerini, en çok da “Robocop 2” (1990) filmini hatırlattı. Ayrıca korkunç-komik reklamlarını anımsadığım bir başka film de “Starship Troopers / Yıldız Gemisi Askerleri” oldu. Kesilen ve yeri düşen suratlar doğrudan Takashi Miike’nin “Koroshiya 1 / Ichi the Killer” (2001) filmine bir gönderme. [Korkunç-komik reklamlara bir örnek: İntihar etmek isteyen genç kızların bileklerini daha rahat kesmeleri için üretimiş özel bıçağın reklamı.]

            Akıllarına getirdikleri tüm fantezileri alabildiğine abartılı biçimde perdeye aktarmış bir grup istismar sinemacısının ürünü.

            12 Nisan 2009’da imdb.com notu 6,4 (924 oyla). Ben 1 verdim. 64 kişi (% 6,9) aynı notu vermiş.

Triplettes de Belleville, Les / Belleville’de Randevu / Belleville Üçüzleri (2003) <1> Yönetmen ve Senarist: Sylvain Chomet

Fransa, Belçika, Kanada, Birleşik Krallık; 77 dakika

            Bu filmde el bombasıyla avladıkları kurbağaları pişirip yiyen üçüz yaşlı şarkıcı kadınlar var. Gelip geçen trenlere havlayan bir köpek var.

            İzlediğim en sıkıcı, en nahoş çizgi film.

            18 Eylül 2009’da imdb.com notu 17.741 oya göre 7,7 [izleme tarihi 20 Temmuz 2009]

Troy / Truva (2004) ^8/10 Yönetmen: Wolfgang Petersen, Senaryo: David Benioff

ABD, Malta, Büyük Britanya; 156 dakika

Oyuncular: Brad Pitt (Achilles), Eric Bana (Hector), Diane Kruger (Helen), Orlando Bloom (Paris), Sean Bean (Odysseus), Peter O'Toole (Priam), Brian Cox (Agamemnon), John Shrapnel (Nestor), Brendan Gleeson (Menelaus), Julie Christie (Thetis)

            Homeros’un İlyada destanında anlatılan Truva savaşının bilgisayar ürünü efektlerin desteğiyle “ete kemiğe büründürülmüş” hali. Efsanenin ilahi havası oldukça törpülenmiş. Örneğin savaşın asıl sebebinin Helen’in kocasından kaçırılması değil Yunanistan’ın emperyal emelleri olduğu vurgulanıyor. Gençler tanrılardan alaycı bir biçimde bahsederken yaşlılar tanrılara hürmet gösteriyor.

            Savaş sahneleri görkemli. Fon müziği pek etkileyici değil. Sadece yeterince varlık göstermiş.

            Filmin zayıflıkları: 1. Truvalıların ünlü atı şehre aldıktan sonra yaptıkları –sonra mahvolmalarına yardımcı olan- içkili eğlenceler yeterince gösterilmemiş. 2. Truva’nın yağmalanması sahnesindeki koreografi iyi değil. 3. “Aşil’in topuğu” efsanesine mantıksal bir açıklama getirelim derken ibre göstergenin “gülünç” yazan tarafına doğru dönmüş: Koca Aşil, tıfıl Paris’in ok atışı çalışma tahtasına dönüyor. Kahramanın ölümü çok ihtişamsız olmuş (gülünç olmasaydı bu da anlaşılabilirdi; filmin başka bölümünde bir komiklik çabası da yok ki film alaycı diyelim). 4. Aşil’i savaş meydanına çağırmak gibi asla savsaklama kaldırmayacak bir görev bir çocuğa veriliyor.

            Özetle; sona doğru voltajı düşe ama ilk iki saati ihtişamlı olan bir tarihsel savaş filmi.

            19 Eylül 2009’da imdb.com notu 114.044 oya göre 7 [izleme tarihi 27 Temmuz 2009].

Turistas (2006) ^3/10 Yönetmen: John Stockwell, Senaryo: Michael Ross

ABD; 90 dakika

Oyuncular: Josh Duhamel (Alex), Melissa George (Pru), Olivia Wilde (Bea), Desmond Askew (Finn), Beau Garrett (Amy), Max Brown (Liam), Agles Steib (Kiko), Miguel Lunardi (Zamora)

Üçü erkek üçü kadın toplam altı kişilik Amerikalı turist gurubu kazaya uğrayıp soyulduktan sonra Brezilya ormanlarında kaybolur ve insan avcılarının kurbanı olur.

Filmin ilk yarısı güzel vücutlarla göz banyosu yaptırırken ikinci yarısı parçalanan vücutlarla kan banyosuna dönüşüyor. Ama filmin sadede gelmesi, yani 2000’li yılların modası olan insan kasaplığı filmlerinden birine dönüşmesi için yaklaşık bir saatin geçiyor olması büyük dezavantaj. “Kahramanlarımız” (bu tür filmlerde “kurbanlıklarımız” demek daha doğru sanırım) organ mafyasının eline düşüyor.

Güzel su altı görüntüleri, güzel kadınlar var. Ama vaat ettiği gerilimi, gaddarlığı ve iğrençliği sunamıyor.

13 Şubat 2009 Cuma günü imdb.com puanı 4,8 (11598 oy). Ben 2 verdim; 676 kişi (% 5,8) aynı notu vermiş.

Diğer insan kasaplığı filmleri: “Wrong Turn” (2003), “Wrong Turn 2: Dead End” (2007), “Hostel” (2005), “Hostel: Part II” (2007), “Frontiere(s) / Sınır(da)” (2007), “Saw / Testere” (2004), “Saw II” (2005), “Saw III” (2006), “Saw IV” (2007), “Saw IV” (2008), “À l'intérieur / Inside / İçerde” (2007), “Pathology” (2008), “The Midnight Meat Train” (2008), “Haute Tension / Yüksek Tansiyon” (2003), “The Hills Have Eyes” (2006), “The Hills Have Eyes 2” (2007).

Twelve and Holding (2005) ^8/10 Yönetmen: Michael Cuesta, Senaryo: Anthony Cipriano

ABD, 95 dakika

Oyuncular: Conor Donovan (Jacob / Rudy Carges), Jesse Camacho (Leonard Fisher), Zoe Weizenbaum (Malee Chuang), Jeremy Renner (Gus Maitland), Annabella Sciorra (Carla Chuang), Jayne Atkinson (Ashley Carges), Linus Roache (Jim Carges), Marcia DeBonis (Grace Fisher), Tom McGowan (Patrick Fisher), Michael Fuchs (Kenny), Martin Campetta (Jeff), Joseph ‘C.J’ Foster (Keith Gardner), Max Miner (Tommy)

            Yüzünde büyük bir doğum lekesi olan Jacob’un evin daha bir sevilen çocuğu olan ikiz kardeşi bir kundaklama olayı sonucu ölür. Leonard, ağçtan düşünce koku alma duyusunu yitirir, şişman bir ailenin şişman bir üyesi iken sadece elma ile beslenen ve spor yapan birisine dönüşür. Malee, adet görmeye başlar, psikolog annesinin yaşça kendinden çok büyük olan bir hastasına aşık olur.

            12 yaşındakiler de yoğun duygular yaşar teması işleniyor. İlgi çekici bir senaryosu var ve gerçekten güçlü duygular hissettiriyor bu senaryo.

            Jacob’un, kardeşinin “ktilleri” olan çocukları hapishanede sürekli ziyaret edip vicdan azabı çekmelerini sağlaması unutulmaz.

            29 Mayıs 2009’da imdb.com notu 7,6 (2.917 oya göre). Ben 8 verdim. 940 kişi (% 32,2) aynı oyu vermiş ki en yüksek orana sahip oy da bu.

Ulak (2008) ^2/10 Yönetmen ve Senarist: Çağan Irmak

Türkiye; 102 dakika

Oyuncular: Çetin Tekindor (Zekeriya), Hümeyra (Meryem / Rabia), Yetkin Dikinciler (Adem)ü Şerif Sezer (Esma), Kaya Akaya (Ömer / Yunus), Melis Birhan (Emine / Ümmü)), Atakan Yağız (Ferhat), Ediz Erdem Urus (Saffet), Tansu Akbaba (Melek), Cemal Hünal (Ulak İbrahim), Yüksel Aksu (Mehmet)

            Köy köy dolaşıp çocuklara masal anlatan bir bilge vardır. Masal haksızlıklar karşısında suskun kalmamak, haksızlıklara göz yummamak gerektiğini öğütlemektedir.

            Öykü içindeki öykü, sanki yetmişli yılların Türkiye’sinde katledilmiş genç insanların öyküsünün bir alegorisi. Sade suya tirit bir alegori. Anlatılanlar bağlamlarından koparılıp 300-400 yıl geriye atılınca masal diyemeyeceğimiz kadar modernize, modern diyemeyeceğimiz kadar masalsı bir havaya dönüşmüş. Olmamış. Çağan Irmak ağlatan filmlerde başarılı oluyor.

            Kostüm çalışması iyi.

            19 Eylül 2009’da imdb.com notu 1.178 oya göre 6,8 [izleme tarihi 26 Temmuz 2009].

Vals im Bashir / Waltz with Bashir / Beşir’le Vals (2008) ^5/10 Yazan, yöneten: Ari Folman

İsrail, Almanya, Fransa, ABD; 90 dakika (87 dakika)

            En iyi yabancı dilde film kategorisinde Golden Globe / Altın Küre ödülü aldı. İsrail’de de en iyi film ödülü almış.

            İlginç, benim daha önce görmediğim bir teknikle yapılmış bir animasyon film. Gerçek görüntülerle çizimlerin bir karışımı söz konusu. Filmde yer verilen röportajlar belgesel tadı katarak filmi hayal ürünü bir çizgi film olmaktan çıkarıyor; gerçek dünyaya bağlıyor. Filmin sonunda gerçek katliam görüntüleri var.

İsrail’in 1982 yılında Lübnan’ı işgali ve Sabra, Şatila mülteci kamplarında yaptığı katliamın kıyısından ve ya merkezinden tanık olmuş genç İsrailli askerlerin hatırladıkları görselleştiriliyor. Geriye dönük araştırmayı, olaylardan 20 yıl sonra, cephede yaşadıklarını tam olarak hatırlayamayan bir yönetmen (bizzat Ari Folman; o tarihte 19 yaşında ve askermiş), artık orta yaşında olan eski askerlerle konuşarak yapıyor.

            Filmdeki anlatıma göre Sabra ve Şatila katliamını İsrail askerleri yapmamış. İsrail’in müttefiki olan ve öldürülen Beşir Cemayel taraftarı Hıristiyan Falanjistler Filistinlileri öldürmüş. İsrail kuvvetleri sadece göz yummuş.

            İsrail’in geçtiğimiz günlerde Gazze şeridinde, “terörist” HAMAS’ı  / Hizbullah’ı durduruyoruz diye çoluk çocuk demeden yüzlerce Filistinli öldürdüğü akla gelince film, hafif kalıyor. Bir yerde yine 2. Dünya Savaşı’ndaki toplama kamplarının gündeme getirilmesi beni “Daha kaç yüz yıl bunun acısını sermaye yapacaksınız, sizin şu günlerde Nazilerden ne farkınız var” diye düşündürttü. (Dün gece İsrail “pamuk ipliğine bağlı” bir ateşkes ilan etti.)

            Filmin piyano ile çalınan müziği harika. Tam bir klasik olmaya aday. Bu sakin müziğin eşliğinde verilen çatışma görüntüleri ayrı bir etkileyicilik kazanmış. Aynı şey rock müzik eşliğinde gösterilen “yanlış hedef, yanlış atış” görüntüleri için de geçerli.

            18 Ocak 2009 Pazar imdb.com puanı 8,3 / 10, 2649 oy. Ben 5 / 10 verdim. 38 kişi (% 1,4) benimle aynı fikirde.

We Own the Night / Gecenin İki Yüzü (2007) ^8/10 Yönetmen, Senarist: James Gray

ABD; 113 dakika

Oyuncular: Joaquin Phoenix (Robert 'Bobby' Green), Eva Mendes (Amada Juarez), Mark Wahlberg (Yüzbaşı Joseph 'Joe' Grusinsky), Robert Duvall (Yardımcı Şef Albert 'Bert' Grusinsky), Alex Veadov (Vadim Nezhinski), Dominic Colon (Freddie), Danny Hoch (Jumbo Falsetti), Oleg Taktarov (Pavel Lubyarsky), Moni Moshonov (Marat Buzhayev)

            Polis bir babanın iki oğlu var: Birsi baba mesleğini seçmiş, polislikte ilerlemiş. Diğeri ABD’de ilk tohumları yeni yeni yeşermeye başlayan Rus mafyasının, uyuşturucu işlerinde paravan olarak kullandığı bir gece kulübünün işletmeni olmuş. Kardeşler önce karşı karşıya gelir, sonra kötülüğe karşı birleşirler.

            Standart bir öykü temiz bir biçimde sinemaya aktarılmış. Benzer konulu pek çok film izlemiştim.

            Karakterlerin derinleştirilmesine uğraşılmamış. İyiler iyi kötüler kötü. Bobby Green bir ara bocalasa da o da iyilerin yanında saf tutuyor nihayetinde.

            Filmin Wojciech Kilar tarafından bestelenmiş, sakin, iddiasız ama etkileyci bir fon müziği var. İki de çok güzel sahnesi var filmin: 1- Vadim Nezhinski’nin aldatmacayı fark ettiği (ki olayları iyilerin tarafında durarak anlatıp da kötülerin aptal olmadığını, sezgilerinin çok iyi olduğunu hatırlatan ender film sahnelerinden)  ve çatışma yaşanan sahne. 2- Bobby ve sevgilisini nakleden polis araçlarına yolda yapılan saldırı.

            Filmde hafif tertip bir “yabancılara dikkat edin, pek güvenmeyin” vurgusu var. Bunu Rus mafyasının kötü taraf olmasında bakarak söylemiyorum. Bir sahnedeki bir detaya bakarak söylüyorum: Babasının cenazesindeyken Bobby, hemen mezarlığın yanındaki bir evin merdivenlerinde duran iki beyaz olmayan (muhtemelen Hispanik) genci görür. Ölen polis ve cenazediklerin hüznü gençlerin umurunda değildir; sırıtmaktadırlar.

            Joaquin Phoenix ve Mark Wahlberg aynı zamanda filmin yapımcıları. Polislik mesleğini takdir ettiklerini açıkça belli eden bir film yapmışlar.

            07 Nisan 2009 tarihinde imdb.com notu 7 (31.128 oy). Ben 8 verdim. Şimdiye kadar oy verenlerin % 22,6’sı (7044 kişi) aynı notu vermiş.

Where Eagles Dare / Kartal Yuvası (1968) <5> Yönetmen: Brian G. Hutton, Senaryo: Alistair MacLean (aynı adlı kendi romanından), Müzik: Ron Goodwin

Büyük Britanya, ABD; 149 dakika

Oyuncular: Richard Burton (Maj. Jonathan Smith, MC), Clint Eastwood (Lt. Morris Schaffer), Mary Ure (Mary Elison), Patrick Wymark (Col. Wyatt Turner, DSO MC), Michael Hordern (Adm. Rolland), Donald Houston (Capt. James Christiansen), Peter Barkworth (Edward Berkeley), William Squire (Capt. Philip Thomas), Robert Beatty (Gen. George Carnaby), Brook Williams (Sgt. Harrod), Neil McCarthy (Sgt. Jock MacPherson)

            İkinci Dünya Savaşı sırasında Almanlarla müttefik devletler arasında geçen bir casusluk / karşı casusluk macerası. Oldukça ağırkanlı bir film (örneğin iple bir sırt çantasının yukarıya çekilişi bile uzun uzun gösteriliyor). Sabrı olanlar için birkaç güzel sahnesi var.

            Richard Burton, mavi gözleriyle soğukkanlı katil tiplemesine cuk oturmuş. Clint Eastwood ise “İyi, Kötü ve Çirkin” filmindeki sarışın kovboy duruşundan henüz sıyrılamamış, rolüyle arası pek iyi değil.

            Filmin başında çalan ve filmin bazı yerlerinde tekrar eden fon müziği oldukça motive edici ve akılda kalıcı bir melodiye sahip.

            18 Eylük 2009 tarihinde 13.792 oya göre imdb.com notu 7,7.

Yes Man / Bay Evet (2008) ^10/10 Yönetmen: Peyton Reed Senaryo: Nicholas Stoller, Jarrad Paul, Andrew Mogel (Danny Wallace’ın kitabından)

ABD, Avusturalya; 104 dakika (Sinemada izledim)

Oyuncular: Jim Carrey (Carl Allen), Zooey Deschanel (Allison), Bradley Cooper (Peter), John Michael Higgins (Nick), Rhys Darby (Norman), Terence Stamp (Terrence Bundley), Brent Briscoe (evsiz adam), Fionnula Flanagan (Tillie), Molly Sims (Stephanie)

            Carl Allen karısından ayrıldığından beri kendisini evine kapatmış, tek “sosyal etkinliği” akşam izlemek için DVD kiralamak olan bir banka memurudur. Bir gün eski bir arkadaşının broşürünü verdiği bir kişisel gelişim seminerine katılır. Oradaki guru Terrence Bundley’e tüm katılımcıların önünde bundan sonra herkese ve her şeye evet diyeceği konusunda söz verir. Bu yeni durum bir dizi komik ve güzel olaya yol açar. Örneğin hayatının kadını Allison ile tanışır, işinde terfi eder.

            Film, “kendi kendini kapladığın kabuğunu kır, hayata seyirci kalma hayatın bir parçası ol” mesajını eğlenceli bir biçimde veriyor. Senaryo her şeyi tam kıvamında tutmuş: Felsefe, romantizm ve eğlence bir arada uyum içinde. Belden epeyce aşağı bir tek espri var o da çok yerli yerinde kullanılmış, göze batmıyor (Oral seks yaparken takma dişlerini çıkarıp bardağa koyan komşu teyze).

            Film Türkiye’de dün (16 Ocak 2009 Cuma) gösterime girdi. Imdb.com notu 7,3 (11.139 oy). Ben 10 / 10 verdim. 1994 kişi daha (% 17,9) benimle aynı notu vermiş. Filmi Cinebonus Balçova sineması 3 numaralı salonda izledik.

Youth Without Youth / Geç Gelen Gençlik (2007) ^{1 / 10} Yönetmen ve Senarist: Francis Ford Coppola (Mircea Eliade’ın romanından)

ABD, Almanya, İtalya, Fransa, Romanya; 120 dakika

Oyuncular: Tim Roth (Dominic), Alexandra Maria Lara (Veronica / Laura), Bruno Ganz (Profesör Stanciulescu), André Hennicke (Josef Rudolf), Marcel Iures (Prof. Giuseppe Tucci)

            Yetmiş yaşındaki intihar etmek isteyen bir adamın hayatı 1938 yılı baharında Bükreş’te tepesine düşen yıldırımla tamamen ve çok tuhaf bir biçimde değişir. Adam gençleşip yarı yaşına düşer ve bir daha yaşlanmaz olur. 1955 yılında, neredeyse altmış yıl önce kaybettiği eski aşkını yeniden bulur. Adamın bir de kötücül ikinci kişiliği çıkmıştır ortaya.

            Hint felsefesi, ruh göçü, çeşitli diller üzerine konuşmalar, karman çorman bir aşk hikayesi. Anlaşılması güç bir film. Bu sanırım biraz senaryolaştırılan kitabın post modernliğinden (dağarcığında ne varsa boca etmiş kitabına yazar) biraz da aktaranların başarısızlığından. Çok hoşunuza gittiğinden değil sonunda bunların hepsini nereye bağlayacaklar acaba merakıyla izliyorsunuz. Sonra kötü bir finalle karşılaşıp filmi yapanlar hakkında saygısızca birkaç laf söylemek zorunda kalıyorsunuz.

            19 Eylül 2009’da imdb.com notu 5.057 oya göre 6,3 [izleme tarihi 29 Temmuz 2009].

Zack and Miri Make a Porno (2008) ^1/10 Yönetim ve Senaryo: Kevin Smith

ABD, 101 dakika

Oyuncular: Elizabeth Banks (Miriam Linky), Seth Rogen      (Zack Brown), Craig Robinson (Delaney), Jason Mewes (Lester), Gerry Bednob (Mr. Surya), Jennifer Schwalbach (Betsy), Brandon Routh  (Bobby Long), Traci Lords (Bubbles), Justin Long (Brandon St. Randy)

Zack ve Miri ilkokul birinci sınıftan beri birbirini tanıyan eskinin sınıf, şimdinin ev arkadaşıdırlar. Aynı evde yaşamaktadırlar ve giderleri paylaşmaktadırlar. Bir gün faturaları ödeyemediklerinden su ve elektrikleri kesilir. Zack ekonomik durumlarını düzeltmek için bir porno film çekmeyi önerir.

            Ağzı ve fikri bozuk 2000’li yıllar Amerikan komedilerine bir örnek daha. Birkaç sırıtış dışında bu filmin verdiği bir şey yok. Filmden belki zevk alacak kitle 13-21 yaş arası çoğunluğu erkek gençler ama bu filmin 21 yaşın altındakilere izlettirilmesi onlarda ruhsal gelişim bozukluğu yaratabilir.

Delaney’nin söylediği şu sözler ne kadar duygulandırıcı (!): “Sonra iki kişi bir araya geldi ve bize var olduğunu bilmediğimiz bir şeyi gösterdi. Bizim gibi sade ve yaşlı insanların bile imkânlar dünyasında özel bir şey yapabileceğini. Bu insanların si..şmesini filme çekmek bile olsa. Bazen göremediklerimizi gösterecek birisine ihtiyacımız var. Bu da hayatımızı sonsuza kadar değiştirir.” Ve Zack’ın barıştıktan sonra Miri’ye söylediği şey: “Haydi s..kişelim.” (İnsan gözlerine ve kulaklarına inanamıyor “Bunlar ne diyor / ne yapıyor?” diye)

            Bir gün gelecek belki de bu film bir “romantik film” sayılacak –umarım benim ömrüm boyunca değil. Ama ben bu pisliği yutmam.

            08 Şubat 2009 Pazar günü itibariyle imdb.com puanı 7,4 (25.573 oyla). Ben 1 verdim. 775 kişi (% 3) aynı puanı vermiş.

Zeitgeist (2007) <10> Yönetmen, Yazar: Peter Joseph

ABD; 122 dakika

            İnternet üzerinden genel gösterime sokulmuş bir belgesel.

            1- Hıristiyan dininin eski pagan efsanelerden türetilmiş bir başka efsane olduğunu, 2- Dünya Ticaret Merkezi’ne ve Pentagon’a yapılan 11 Eylül 2001 tarihli saldırıların ABD hükümeti tarafından düzenlenmiş bir komplo olduğunu, 3- 1907, 1921 ve 1929 krizlerinin bir grup uluslar arası banker (örneğin Rockefeller) tarafından bilinçli biçimde yaratıldığını, 4- ABD’nin en az dört savaşa bankerlerin çıkarları öyle gerektirdiği için ve düzmece sebeplerle girdiğini (1915, I. Dünya Savaşı; 1941, II. Dünya Savaşı; 1964, Vietnam, 2002; Irak – Afganistan), 5- Adolf Hitler’i zamanında ABD’li para babalarının desteklediğini, 6- Para babalarının tüm insanlığın zihnini medya yoluyla kontrol ettiğini ve nihai amaçlarının insanları bedenlerine yerleştirecekleri çiplerle robot haline getirmek olduğunu vb. anlatıyor. Baş kötü olarak Rockefeller ailesinin adı sık sık geçiyor.

            1991 yapımı “JFK” filminde savcı Jim Garrison, Kennedy suikastını ABD hükümeti ve ordusunun yaptığını bağıra bağıra söylüyordu mahkeme salonunda. O filmin şiddeti Richter ölçeğine göre 7 idi ve sadece ABD’yi sallıyordu. Bu filmin şiddeti 9 ve kendisi tüm Kuzey Amerika ktasını, tsunamisi tüm dünyayı etkiliyor.

            Filmde 1976 yapımı benim çok sevdiğim “Network” filminden iki uzun alıntı yapılmış. Ki o film de, zamanının şartlarında oldukça cesur bir biçimde para babalarının insan zihnini medya yoluyla biçimlendirdiğini anlatıyor.

            İnsan tarihe bir de bu gözle baktığında pek çok filmin anlamı değişiyor. Örneğin 11 Eylül 2001 terör olaylarında düşürülen 93 sefer sayılı uçaktaki olayları / kahramanlıkları anlatan “United 93” (2006) filmi bir kötü kokulu gaz bulutuna dönüşüyor. II. Dünya Savaşı’ndaki ve Vietnam Savaşı’ndaki kahramanlıkları anlatan filmler de etkilerinin çoğunu yitiriyor, oradaki kahramanlara acımaya başlıyorsunuz. Birkaç örnek: “The Longest Day” (1962), “Platoon” (1986), “Saving Private Ryan” (1998), “Pearl Harbor” (2001), “Windtalkers” (2002) …

            Dikkatimi çeken önemli bir şey de, bu tip “dünyanın gerçek yöneticileri” konulu yapıtlarda olmazsa olmaz kabul edilen “Yahudi komplosu” önermesinin hiç olmayışı. Öyle olsaydı Yahudiler bu film ‘anti-semit’tir (Yahudi düşmanıdır) der; yapımcıları Nazilere benzetir, iddialara cevap bile vermeden işin içinden çıkardı. Filmi yapanlar bir gerçeğin çok iyi farkında; “Paranın dini imanı yoktur.” [Aynı şekilde Masonlardan, Rotaryenlerden ve Tapınak Şövalyeleri’nden de söz edilmiyor.]

            Sarsıcı, düşündürücü, unutulmaz…

08 Mart 2009 tarihinde imdb.com puanı 11.117 oyla 8,7. Ben 10 puan veriyorum. 6506 kişi (% 58,2) benimle aynı notu vermiş.

Zeitgeist: Addendum (2008) <10>Yönetmen, Yazar: Peter Joseph

ABD; 123 dakika

            İnternet üzerinden genel gösterime sokulmuş ikinci Zeitgeist belgeseli: Bu bölümde ABD ekonomik sistemindeki akıl dışılığa ağırlık verilmiş.

            Filmde anlatılanlardan bir bölüm:

“Bütün eski imparatorluklar askeri kuvvete dayalıydı ve herkes bir imparatorluk kurulduğunun farkındaydı. Britanyalılar bunun farkındaydı, Fransızlar, Almanlar, Romalılar, Yunanlılar... Ve bununla gurur duyuyorlardı. Her zaman uygarlığı yaymak gibi, dini yaymak gibi bir mazeretleri vardı. Ama yaptıklarının bilincindeydiler. Biz farkında değiliz. A.B.D.'deki insanların çoğu üstü kapalı bir imparatorluğun getirileri sayesinde bir yaşam sürdürdüğümüzün farkında değiliz. Bugün dünyada geçmişte hiç olmadığı kadar yaygın kölelik söz konusu. Bu durumda kendinize şu soruyu sormalısınız: Bu bir imparatorluksa, imparator kim? Belli ki A.B.D. başkanlarımız imparator değiller. Bir imparator seçilmemiştir ve sınırlı bir süre için hizmet etmez ve kimseye hesap vermek zorunda değillerdir. Bu nedenle başkanlarımızı böyle sınıflandıramazsınız. Fakat elimizde benim imparatora eşdeğer olduğunu düşündüğüm ve Corporatocracy (Şirketokrasi) olarak adlandırdığım şey var. "Corporatocracy en büyük şirketlerimizi yöneten kişilerden oluşan bir gruptur ve bu imparatorluğun imparatoru gibi davranırlar. Medyamızı, doğrudan sahip olma veya reklamlar yolu ile kontrol ederler. Politikacılarımızın çoğunu kontrol ederler. Çünkü onların seçim kampanyalarını şirketleri üzerinden şirketlerinden gelen paralarla kişisel bağış yolu ile finanse ederler. Seçilmemişlerdir, sınırlı bir süre için hizmet etmezler kimseye hesap vermezler ve Corprotocracy'nin en tepesindeki kişilerin özel bir şirket için çalışan biri mi yoksa hükümette mi görev aldığını ayırt edemezsiniz, çünkü dönüşümlü olarak öne çıkar ve geri çekilirler.

“Bir bakarsınız Haliburton gibi büyük bir inşaat şirketinin başkanı olan biri (Dick Cheney) bir anda A.B.D. başkan yardımcısı veya Ve ya eskinden petrol işinde olan biri başkan oluvermiş (George W. Bush). İktidarda demokratların mı cumhuriyetçilerin mi olduğunun önemi yoktur. Bu dönüşüm döner kapı gibidir. …. Corporatocracy'nin bu, borç, rüşvet ve idari darbeler aracılığı ile yürüttüğü manipülasyona Globalizasyon denir. Tıpkı Federal Rezerv'in Amerikan halkını sürekli borç, enflasyon ve faiz ile boyunduruk altına aldığı gibi, Dünya Bankası ve IMF bu rolü küresel boyutta üstlenir.”

            “Dümen basittir: Bir ülkeyi ister kendi takdiri ile ister liderini yozlaştırarak borç altına alırsın. Sonra "önkoşullar" veya "yapısal reform politikaları" dayatırsın. Bunlar genelde şunları içerir: Para biriminin devalüe edilmesi. Paranın değeri düşünce, o para birimi ile fiyatlandırılan her şeyin fiyatı düşer. Bu da ülkenin doğal kaynaklarını "yırtıcı" ülkelere gerçek değerinin çok altında yem haline getirir.”

            “Sosyal programlara ayrılan fonların büyük ölçekte kısılması. Bu genellikle eğitim ve sağlık harcamalarını kapsar. Toplumun sağlığı ve yapısını bozarak onu sömürülmeye karşı savunmasız bırakırsın.

“Devlete ait yatırımların özelleştirilmesi. Bunun anlamı sosyal açıdan önemli sistemler yabancı şirketler tarafından satın alınıp kar için yönetilebilmesidir. Örneğin 1999'da Dünya Bankası Bolivya hükümetini üçüncü en büyük şehrinin su altyapısını Bechtel adlı Amerikan şirketinin bir alt kuruluşuna satmaya zorladı. Satışın hemen ardından zaten yoksulluk çeken halkın su faturaları aldı başını gitti. Bechtel'le yapılan kontrat anca halk isyan çıkarınca feshedildi.”

“Bir de ticaretin serbestleştirilmesi konusu var. Yani dış ticaretin nündeki engellerin kaldırılması yolu ile ekonomiyi açık hale getirmek. Bunun, uluslararası şirketlerin büyük miktarlarda kendi ürünlerini ülkeye getirmesi ve yerel imalatı çökertmesi ve yerel ekonomiye zarar vermesi gibi pek çok olumsuz etkisi vardır. Buna bir örnek Jamaika'dır. Dünya Bankası’ndan koşullara bağlı olarak aldığı borç sonrasında en büyük peşin tarım ürünü pazarını batıdan gelen ithal mallara karşı kaptırmıştır. Bugün büyük şirketlerle rekabet edemediği için birçok çiftçi işsizdir.”

            “Bir diğer varyasyon ise ekonomik şartların zorluğundan faydalanarak ortaya çıkan sayısız, göz ardı edilen, denetimsiz, insanlıktan uzak "alın teri fabrikaları"dır. Bunlara ilave olarak, üretimdeki denetimsizlik nedeni ile bir yandan ülkenin kaynakları umursamaz şirketler tarafından sömürülürken, diğer ülkede bilinçli bir şekilde çevresel kirlilik yaratılır. Dünya tarihindeki en büyük çevre konulu dava, 30.000 Ekvador ve Amazon'lu adına Chevron'a ait olan Texaco şirketine, dolayısı ile Texaco'nun faliyetleri nedeniyle Chevron'a karşı açılmıştır. Exxon Valdez'den Alaska'ya dökülenden 18 kat fazla petrol atığı çevreye saçılmıştır. Aradaki fark, Ekvador'da olan bir kaza değildir. Petrol şirketleri bunu bile bile yapmış, atıkları doğru dürüst imha etmek yerinde doğaya bırakarak tasarruf etmişlerdir.”

            Bütün bu gerçekler açıkça gözler önüne serildiğine göre -ki bir cılız sendika yürüyüşünde bile bunlardan bir ikisi dile getirilir- sistem yaşamaya nasıl devam edebilmektedir. İşte insanlığın ikilemi.

            İlkine göre durağan görüntüler daha fazla kullanışmış. Bu da filmi uzun bir vaaza daha fazla benzetmiş, onun masa başında ve çok düşük bütçeyle hazırlanmış olduğu gerçeğini belirginleştirmiş. “Network” (1976) filminden yine uzun bir alıntı yapılmış.

            “Venüs Projesi”nin yöneticisi endüstriyel tasarımcı ve toplum mühendisi Jacque Fresco, belli ki ahir zaman peygamberliğine soyunmuş; kurtuluş yolunu gösterme iddiasında: Devletsiz, reklamcıların, finans uzmanlarının hatta avukatların olmadığı (çünkü gerek duyulmadığı) bir toplum.

Çağdaş bir ütopya yaratma çağrısı.

            08 Mart 2009 Pazar, Dünya Kadınlar Günü’nde imdb.com notu 1559 oyla 8,9. Ben 10 verdim, tıpkı diğer 966 kişi gibi (% 62).

Zombi 2 / Gli Ultimi Zombi / Zombie Flesh Eaters / Island of the Living Dead / Zombie / Woodoo / L'Enfer des Zombies / Zombi Cehennemi / Yaşayan Ölüler Adası / Yüzde 99 Ölüm (1979) ^3/10 Yönetmen: Lucio Fulci, Senaryo: Elisa Briganti, Dardano Sacchetti

İtalya, 91 dakika

Oyuncular: Tisa Farrow (Anne Bowles), Ian McCulloch (Peter West), Richard Johnson       Dr. David Menard), Al Cliver (Brian Hull), Auretta Gay (Susan Barrett), Stefania D'Amario           (Menard'ın hemşiresi), Olga Karlatos (Paola Menard)

            1968 yılında George A. Romero “Night of the Living Dead / Yaşayan Ölülerin Gecesi” adlı siyah beyaz düşük bütçeli bir korku filmi çekti. Film “yaşayan ölü / yürüyen ölü / zombi” filmi türünde yeni bir çığır açtı: Artık bu tür filmlerde bol bol kan akıyordu, yamyamlık görüntüleri gösteriliyordu. Ayrıca, genelde tüm bir kasaba, şehir ya da dünya halkı zombiye dönüşmeye başladığından bu filmlerde bir felaket filmi, hatta kıyamet havası da vardı.

Bu filmlerde önemli karakterler hatta başkahraman bile ölebiliyordu. Bu tür filmlere özellikle Avrupa’da, “zombi filmi” dendi. Türün diğer ismi –ki bu isim yürüyen ölülerin olmadığı bol kanlı, kesmeli-biçmeli filmleri de kapsar- “gore”dur. Kelime anlamı “pıhtılaşmış kan”dır.

            Romero’nun o filmi Avrupa’da çok tuttu ve yürüyen ölüler ucuz korku filmi piyasasını doldurdu. İlk filmden sonra uzun bir ara veren Romero 1978 yılında “Dawn of the Dead / Ölülerin Şafağı” adlı filmini çekti. Burada görülen zombiler, ilk filmdekilerden biraz daha çürümüş görünümlü olmalarına rağmen daha çok morarmış, grileşmiş tiplerdi. “Dawn” filmi İtalya’da “Zombi” adıyla gösterildi. İtalya’nın uyanık yapımcıları o filmin ticari başarısından yararlanmak için, içinde yürüyen ölüler bulunması dışında, o filmle bir benzerliği olmayan bu filme “Zombi 2” adını vermiş.

            Filmin başında ve sonunda zombilerin New York’a ulaştığını görsek de filmin yüzde doksanı, ölülerin “voo doo” ayinleriyle diriltildiği [hiç ayin gösterilmiyor] Antiller’deki bir adada geçiyor.

            Filmden geriye aklımda üç etkileyici görüntü kaldı: Yattıkları yerden doğrulmaya çalışırken başlarından vurularak öldürülen kefenlenmiş ölüler, aradaki kapıyı ittirmeye çalışarak yeme / yenmeme mücadelesi veren zombi ve kurbanı sahnesi (tabi ki göze giren kıymık), topraktan çıkıp saldıran ve sağ gözünden solucanlar fışkıran zombi (filmin afişinde de görülür). Ünlü köpek balığına saldıran zombi sahnesi iyi kotarılamadığından etkileyici değil.

            Filmin 19 Nisan 2009’da imdb notu 6457 oyla 6,6. Ben 3 veriyorum. 172 kişi (% 2,7) aynı notu vermiş. [İtalyan yapımcıların kiminin ana dili İngilizce olan oyuncularla çektiği bu filmin tamamıyla İngilizce dublajlı “Zombie” başlıklı ABD versiyonunu izledim]


Film Yazıları (A - L) için tıklayınız.